GÜNEŞ VE AY

2*

Öğlen uyandığımda saat 12.32 ydi. Kalktım ve mutfağa gidip dolabın kapağını açtım. İçeriye baktığımda alışverişe çıkma vaktim geldiğini anladım. Su kaynattım ve bir kahve içtim. Bugün iş bakmaya gidecektim. Bu yüzden kahvemi içtikten sonra odamın yoluna koyuldum. Dolabı açtım ve çoğunluğu siyah olan üstlerime baktım, zaten fazla da üstüm yoktu. Siyah dar pantolonumu ve üstüne siyah uzun kollu crop aldım ve aynanın karşısına geçip giyinmeye başladım. Saçım oldukça dağınıktı. Bileğimdeki siyah tokayla saçımı at kuyruğu yaptıktan sonra, lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım, sabah uyanır uyanmaz yüzümü yıkayamıyordum. Aynaya son kez bakıp evden çıktım. Ay'ı evde bıraktım çünkü erkenden dönecektim eve, uzun süre yanlız kalmayacaktı.
Gözüm iş yerlerindeydi yürürken, bir kafenin camında "eleman aranıyor." Yazısı gördüm ve hemen içeri girdim. İçeride kasada orta yaşlarda bir adam duruyordu. Yanına doğru gittim. Yaklaştığımı fark edip bana doğru yöneldi.
- Buyrun
- Merhaba eleman arayışınız için geldim. Dedim.
- Buyrun bunları doldurun deyip bana bir kağıt uzattı. Üzerine baktığımda yaşadığım yeri yaşımı iletişim bilgilerimi tecrübemi büyüdüğüm yeri soruyordu. Kalemi alıp doldurmaya başladım. Büyüdüğüm yer yetimhane nasıl yazacaktım ve yazdığımda beni çağırırlar mıydı bilmiyordum fakat yazdım. Yalan söylemeyi beceremezdim. Tüm bilgileri eksiksiz doldurup verdim.
- Teşekkür ederiz değerlendirip sizi arayacağız dedi ve bende teşekkür edip kafeden çıktım.
Kafe dediğime bakmayın gayet nezih bir yerdi. Beğenmiştim, umarım geri dönerlerdi. Başka iş bakmamaya karar verdim ve markete doğru yürüdüm. Evime 2 dk mesafede bir market vardı oradan yapıyordum alışverişlerimi. İçeri girip ihtiyacım olan şeyleri alıp çıktım. Her şey ne kadar pahalı olmuştu artık, ihtiyaç harici hiçbir şey alamamıştım. Bir adet cips ve çikolata haricinde.
Eve geldiğimde Ay sıkıntıdan deliye dönmüştü, onu da aldım ve yaklaşık bi yarım saat bir saat kadar müzik eşliğinde gezdirdim ve eve geri döndüm.
Öyle boş boş evde tüm gün oturup film izlemeyi düşünüyordum. Cipsimi kahvemi ve çikolatamı yanıma aldım ve film aramaya başladım. Delibal diye bir filmi gözüme kestirdim fragmanını açtım ve beğendim. Filmi izleye tıkladım izlemeye başladım.
2 saat süren sessizliğin ardından hıçkıra hıçkıra ağladım.
- Ya bunu yapamazsın, ölemezsin. Neden ya nedeenn?! Neden bırakıp gittin?
Demeye başladım. Daha sonrasında kahkahalar eşliğinde sakin ol gece dedim. Galiba deliye döndüm ben. Bir yaptığım bir yaptığımı tutmuyordu.
Çikolatamdan bir ısırık alıp ayağa kalktım duşa girmek istiyordum. Lavaboya gidip küveti doldurmak için suyu açtım, ılık olunca bıraktım dolması için.
Yine derin düşüncelere dalmıştım. Artık zihnim kaldırmıyordu. Tedavi mi ne gerekiyorsa yapmak yaptırmak istiyordum. Çünkü artık katlanamıyordum. Mutlu olmak oysa bu kadar zor muydu? Ayağa kalktım ve perdeyi kapatmak için cama doğru yürüdüm. Aşağı baktığımda herkesin ne kadar da mutsuz olduğunu gördüm. Herkes bir yerlere koşturuyordu. Kimse relax değildi. Herkesin bir düşüncesi vardı. Bu boktan hayata gelmeden önce keşke bize sorulsaydı diye geçirdim içimden. Gözümden bir damla yaş geldi, elimin tersiyle silip perdeyi kapattım. Ay koltuğun üzerinde durup şaşkın bakışlarla bana bakıyordu. Ağlamamı hiçbir zaman doğal karşılamıyordu bu köpek. Çok seviyordum bu hareketlerini. Yanına gidip ağzının hemen yanına bir öpücük kondurdum.
- Sen iyiysen bende iyiyim annecim. Deyip lavaboya doğru gittim. Geldiğimde su tam istediğim gibi dolmuştu. İçerisini biraz köpürttükten sonra girdim ve uzandım. O an hiçbir şey düşünmek istemiyordum. Bir insan bir an olsun düşünmeden duramaz mıydı? Telefonumu alıp şarkı açtım Yokluğunda- LeylaTheBand. Gözlerimi kapattım sadece şarkıya odaklandım. Ne güzel şarkılar yazılıyordu birilerine. Acaba bir gün o birileri olabilecek miydim. Aşk hiç yaşamadığım bir duyguydu. Bu zamana kadar kendime zaman ayıramadım ki aşık olayım bir başkasına ayırayım. Ama birisine gerçekten güvenmek, yanındayken ' burası benim evim' demek isterim. İçimdeki bu nefret miydi bu kin miydi bilmiyorum ama bu engel olmuştu her zaman aşık olmama.
Oysa aşk ne kadar güzel bir şeydir ki şairlere yazarlara şarkıcılara herkese ve her şeye ilham veren tek bir şey vardır, aşk. Birden bire telefonun çalmasıyla tüm hayallerim bölündü. Bilinmeyen numaraydı.
- Alo
- Alo merhaba sizleri iş görüşmesi yaptığınız kafeden arıyoruz. Başvurunuz olumlu oldu, ne zaman başlayabilirsiniz? Müsait misiniz?
Birden bire ayaklandım üstüme havluyu aldım.
- aaa evet evet tabi müsaitim yarına ne dersiniz?
- Tabi ki uygundur. Görüşmek üzere Gece hanım.
- Görüşmek üzere...
O kadar çok sevinmiştim ki evde dans ediyordum sevincimden. İlk iş deneyemim olacaktı. Uzandım ve yeni işimle ilgili hayaller kurdum. Acaba nasıl olacak iyi davranacaklar mı, kimler olacak.