အခန်းတွင်းအပြင်အဆင်က သူမှတ်မိနေတဲ့ ပုံစံအတိုင်းလေးပဲ......အရာအားလုံးကို နေသားတကျ ထားသိုပေးထားတယ်.....စားပွဲပေါ်မှာ ကြုံသလို ပစ်တင်ထားဖူးတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုတောင် အရင်တိုင်း တစ်ထပ်တည်းတူညီစွာ နေရာချထားပေး ထားတယ်....
အရာအားလုံး မပြောင်းလဲဘဲ တည်ရှိနေဆဲပင်....အိမ်မက်ဆိုးတွေကလွဲရင် အရာအားလုံး ဟိုယခင်တုန်းကလို မပြောင်းလဲခဲ့ပါဘူး.......
ခံနိုင်ရည်ကုန်ဆုံးသွားသူတစ်ယောက်လို ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လက်မောင်းတွေကြား ခေါင်းဝှက်ထားလိုက်တယ်....တသိမ့်သိမ့်တုန်ရီနေတဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်က ဒီကောင်လေး ငိုကြွေးနေမှန်း သက်သေခံပေးနေတယ်.....
[ရှဲ့ဟယ်: ကင်မရာတွေ တပ်ထားသေးလား]
[444: အင်း....]
[ရှဲ့ဟယ်: ဒယ်ဒီ့ရဲ့ ဒီအကျင့်က ပြင်ရခက်လိုက်တာ.....]
……………………………… ………………………………
တန့်ကျင်းဝမ်းက ပြောတဲ့စကားအတိုင်း လုပ်တတ်သူပါ....ထိုနေ့ကတည်းစပြီး ဖခင်ကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ် ရှဲ့ဟယ်ကို ချစ်ပေးတယ် ဂရုစိုက်ပေးတယ်.....
ကောင်လေးနဲ့ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရမှာမျိုးတွေကို ရှောင်ရှားပေမယ့်လဲ နေ့စဉ်ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စရပ်တွေနဲ့ပတ်သတ်လာရင် စည်းကမ်းတင်းကြပ်ထားတယ်.....ဒီလိုလုပ်ရတာကလဲ ရှဲ့ဟယ်တစ်ယောက်တည်း အတွေးတွေလွန်ပြီး ကြောက်လန့်နေမှာစိုးရိမ်လို့ပါ.....
ကောင်လေးအထင်မြင်လွဲစေမယ့်အရာမျိုးတွေကို အခုချိန်ကစပြီး တန့်ကျင်းဝမ်း ဝေးဝေးရှောင်နေတတ်ပြီ.....
ဒါပေမယ့်လဲ ရှဲ့ဟယ်ဘက်ကတော့ မပြောင်းလဲဘဲ မထုံတက်တေးနေနေဆဲပါ....ဒါ့အပြင် " ဒယ်ဒီ " လို့လဲ လုံးဝမခေါ်တော့ဘူး....
တန့်ကျင်းဝမ်း အပြတ်အသတ်ရှုံးနိမ့်နေပါပြီ....ညတိုင်းညတိုင်း ကောင်လေး အခန်းထဲမှာငိုနေတတ်တာ သိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မချိပြုံးတွေ ပြုံးပြနေခဲ့ရတယ်....
တစ်ခုသောနေ့လေးမှာ....... တန့်ကျင်းဝမ်းက ရှဲ့ဟယ်ကို ရုတ်တရက်ကြီး.....
YOU ARE READING
ငါးဆားနူအထက်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကိုဖြားယောင်းခြင်းနည်းဗျူဟာ
General Fictionဝင်ဖတ်ကြည့်ပါ။အားမနာတမ်းဝေဖန်ပေးပါ။
အခန်း (54)
Start from the beginning
