ပယင်းကြိုးသီ ချစ်သောမောင့်ဆီ(Complete)

အပိုင်း✨🍁(၁၉)

ဒဝီဦးခိုက်မှာတော့ ပြင်ဆင်နေသော ခတ္တရာသျှင်နွယ်တို့အနားထိသွားတော်မမူပဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းကပဲ ရပ်ကြည့်နေတော်မူလိုက်သည်။
သျှင်းငယ်အနားသွားချင်ပါသော်လည်း ထိုနားတွင် အပျိုတော်များစွာရှိနေသဖြင့် မသွားလိုပေ။

ဘေးမှ မဏိသည်လည်း ကျောက်တိုင်ပမာရပ်ကာ ကြည့်နေသည်က မျဉ်းဖြောင့်တန်းများလိုပင် ကွေ့ကောက်‌သွားချင်းမရှိပဲ သခင်မလေးဆီကိုပဲ ဦးတည်နေသည်။
ဓားအိမ်ပေါ်လက်တင်ကာ စိမ်းညှို့ညှို့မျက်ခုံးများက ဖြောင့်တန်းနေပြီး စူးရှရှမျက်လုံးများဖြင့် မဏိဟာဆိုလျှင် သရေခေတ္တရာရှိအပျိုတော်လေးများ၏ အိမ်မက်ထဲမှ မင်းသားလေးပင်။
တိုင်းပြည်ဘုရင်၏ အားထားရသောကိုယ်ရံတော်၊ စစ်ပွဲတိုင်းတွင် အရှင်နှင့်အတူတူဦးဆောင်တိုက်ပွဲဝင်သူ၊ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်သော လူလွတ်လူပျိုလေး မဏိသည် သူတို့၏ရင်ထဲတွင် ဂုဏ်ပုဒ်များစွာဖြင့် ဖြစ်တည်လျှက်ရှိသည်။
သို့သော်စိတ်မကောင်းစွာပင် မဏိ၏စိတ်ဝိဉာဉ်အလုံးစုံဟာတစ်‌စုံတစ်ယောက်အားအပ်နှင်းပြီးလေပြီဖြစ်သည်။
(#ကိုယ်နှင့်အပျိုတော်များအတွက်မျက်ရည်သုံးလေးစက်:3 )

အကုန်လုံးပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီးနောက် ခတ္တရာ အပျိုတော်လေးများထဲမှ သကလပ်အသီးသီးကို လွှဲပြောင်းယူကာ အနီးကပ်ဆုံး တစ်ယောက်ကိုပဲ ခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။
ဧကလေးနှင့်သက္ကမှာလည်း ကူသယ်ပေးသလို မဏိလည်း အလိုက်သိစွာပင် ကူသယ်ပေးသည်။

အကုန်လုံးလက်ထဲတွင် ပစ္စည်းအစုံအလင်ဖြင့် မအားလပ်နေသော်လည်း ထီးထီးကြီးရပ်နေသော ဒဝီဦးခိုက်ထံတွင်တော့ လက်ဗလာပင်။
အများသူငှာလိုသွားရောက်သယ်ယူဖို့ပြင်သော်လည်းပစ္စည်းများကမရှိတော့။ထို့အပြင် စောနက တိုးယူသယ်ဆောင်ရအောင်လည်း ဘုရင်၏ဂုဏ်‌ပုဒ်ဖြင့် မတင့်တယ်။
ထို့ကြောင့် ဒဝီအသာပင် သူတို့မျှတစွာသယ်နေသည်ကိုကြည့်လိုက်သည်။
သျှင်းငယ်လက်ထဲတွင်တော့ သကလပ်တစ်ခုနှင့်အတူ ‌ဖယောင်းတိုင်တစ်ချို့ကို ကိုင်ထားသည်ကိုတွေ့ရ၍ မသိမသာ အနားကိုသွားလိုက်ပြီး

“အဟမ်း!!သျှင်းငယ် ကိုယ်တော် ကူသယ်ပေးဖို့လိုသေးလား....”

*သွားပါ ခုမလာပြီး...စောနကကျ အပျိုတော်တွေရှေ့ ဟန်ရေးပြနေပြီး ခုမ အရေးတယူလာလုပ်မနေနဲ့... မင်းမြတ်ဧကဦးမာန်တို့က ရင်ကိုမခုန်ဘူး..ဟမ့် အပျိုတော်တွေကလည်း မျက်နှာအမျိုးမျိုး..ငါတို့လာတုန်းကကျ ငါတို့တစ်မျက်နှာပဲမြင်တာလိုလိုနဲ့ ခုကျ တစ်မျိုး...အော် တရားတွေလည်းရပါတယ်...*
ဧကလေးစိတ်ထဲတွင် ထိုသို့ပြောနေသောလည်း အပြင်တွင်တော့ မျက်နှာတည်လေးဖြင့်