Kaylee POV
Ik zit achter mijn piano. Ik schrijf mijn eigen nummer voor een opdracht van Pablo. Het is wel super cool. Steeds neurie ik Thriller van Micheal Jackson. Steeds veranderd de melodie en plots kom ik op een idee. Ik zag laatst de jongens en een paar meiden dansen op het plein. Ze deden zombies en robots na. De melodie van Micheal Jackson blijft daar maar bij in mijn hoofd hangen. "Yo no so zombie, Yo no so robot" zing ik. Dit regeltje blijft maar in mijn hoofd hangen. Ik schrijf het in mijn dagboek. "Soy Yo differente, Unica! unica!" Zing ik verder. Het blijft maar hangen. "We zijn allemaal Uniek" zeg ik. Ik loop naar de vleugel. Ik zing het nummer en schrijf de accordeon erbij. "Yo no so Zombie, Yo no so Robot" het blijft maar hangen. Ik dans op de muziek die in mijn hoofd hangt.
DU LIEST GERADE
I will be your shoulder
FanfictionAls iemand jou verwond vanaf een afstand, dan gebeurt dit altijd met woorden. Zelfs als je het daarna moet zingen voel je altijd die pijn. Kaylee heeft via het internet altijd al problemen gehad met muziek vergeet ze altijd die problemen. Als ze 5 j...
