Flames Of Deception (Levrés Series #6)

Kabanata 24

I took a deep breath. Naligo na lang muna ako para kahit paano mabawasan ang mga iniisip ko. Pero mas lalo lang lumala. I was spacing out every minute, thinking what will happen now, not finishing shampooing my hair. Kaya naman minadali ko na lang ang pagligo.

Natagalan ako sa pagbaba dahil paminsan-minsan ay natutulala ako. Siguro ay nakakain na si Kyner dahil sa tagal ko.

Pagbaba ko ay siya agad ang naabutan kong nakaabang. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa dining area noong nakita ako. I eyed the table that full of different kind of food for breakfast. Wala pang bawas ang mga iyon. Hindi pa ba siya kumakain?

Our eyes met. I took a deep breath. Hindi ko pinahalata ang bumabagabag sa akin. I act casual. I act like nothing is burning inside me, consuming me little by little. Especially when he's looking at me intently right now. Like he's assessing me. Trying to read my mood.

"I'll be gone for a month," I said breaking the silence.

Lumapit ako sa dining table. Pinaghila niya naman ako ng upuan para makaupo. I cleared my throat. Nakita ko ang favorite kong juice na lagi niyang tinitimpla pero hindi ko muna iyon binigyan ng pansin.

"May shoot ako sa Samar."

I should've left without telling him anything. But I don't know why I told him that.

"I'm not the bida though. But Candice begged me to take it because the director is a close friend of hers. So yeah, isang buwan ako roon," nagkibit ako ng balikat.

But out of respect as his wife, I will tell him. Even if he can't respect me, I'll still respect him. Respeto na lang din dahil nakatira ako sa kanyang bahay. Dapat lang na ipaalam ko kung saan ako pupunta.

Nilagyan niya ang plato ko ng mga pagkain. Pinanood ko lang siya sa kanyang ginagawa. Alam naman niya ang tamang dami ng pagkain ko.

"Dwayne came here?" he said without looking at me.

I let him finish putting foods on my plate before I answered his question. His bodyguards told him. So, I don't need to ask how did he knew that Dwayne came here.

"Yeah," I answered simply. Nagsimula na akong kumain. Hindi ko na lang pinansin ang pagtingin-tingin niya sa akin.

It's a good decision that I've decided to left. So, I can think. Because I can't think straight when I'm here at his house. Kailangan ko muna paganahin ang utak ko kaysa puso ngayon. Dahil ang gusto ng puso ko, hayaan na lang iyong nalaman. Dahil una pa lang naman, alam ko na kung sino ang mahal niya. This heart of mine is always commanding me since she fell. Telling me what to do. Telling me to do some stupid things. So, it's time to be the commander again.

Pagtapos namin kumain ay bumalik na ako sa aking kwarto. Inayos ko na ang mga importanteng gamit na dadalhin ko. Hindi na ako magdadala ng maraming damit dahil baka bumili na lang ako roon. Ayoko rin ng maraming bitbit.

Candice texted me that we will leave at four in the morning. She will pick me up here. Makakasabay namin sa airport iyong isa sa mga kaibigan niya na kasama sa shoot.

Pinuntahan ko naman sina Lucy para sabihin ang pag-alis ko nang matapos ako sa pag-aayos ng gamit. Tulog pa kasi ang mga ito. Ang alam ko ay hindi pa sila babalik ng Batangas kaya maiiwan ko sila rito. It's their choice if they want to stay here until they go back to Batangas. Or they will leave with me. I hate to leave them here when they are on their vacation, but I have no choice. I need to get away from here for the mean time.

Si Lucy ang naabutan kong gising. Kakalabas lang nito sa loob ng banyo. She had a messy hair, pale lips, and a huge eyebags. I smirked. I know that she puke.