The swap

Chapter 2 - Andersom

Gabe

Langzaam open ik mijn ogen en krabbel rustig overeind, Waarom voel ik mij zo raar? Denk ik, langzaam kijk ik ook naar mijn handen en nagels En sinds wanneer heb ik mijn nagels gelakt? Als ik opzij kijk zie ik, Gabe? Mijn lichaam? Maar hoe kan dat? Ook Kyra kijkt overeind en kijkt mij aan, tegelijkertijd ontsnapt er toch een gilletje van schrik 'Jij hebt mijn lichaam!' Schreeuw ik tegen Kyra die er als mij uitziet 'Jij hebt ook mijn lichaam!!!' Schreeuwt zij terug 'Maar hoe kan dit?' Vraag ik bezorgd 'Misschien komt het wel door wat we naar elkaar hebben geappt' zegt ze 'Dat is bulshit!' 'Heb jij een logischer verklaring?' Ik schudt teleurstellend mijn hoofd 'Misschien als we naar elkaar appen dat ons leven perfect is dat we terug switchen?' Vertelt ze met een beetje hoop in haar stem 'Het is het proberen waard' we pakken allebei onze mobiele en beginnen als een gek te typen "Ik wou dat ik mijn leven terug heb, het is al perfect" "Ik wou dat ik mijn leven terug heb, het is al perfect" sturen we allebei naar elkaar, maar niks! Helemaal niks! 'Er gebeurd niks!' Jammert Kyra 'Wat moeten we nu doen?' Vraag ik ongerust 'We vertellen het in iedergeval niemand, maar dan ook echt niemand. Jouw moeder, ik bedoel mijn moeder heeft er een boek van, heeft ze geleend van de bieb, misschien staat daarin hoe we dit kunnen omdraaien 'Dat lijkt mij een goed idee' Met een klap zwaait de deur open 'Jongens wat is dit nou?! Jullie zouden stil aan het werk zijn, ik ben maar een kwartiertje weg geweest, maar goed jullie hebben voor vandaag geluk, mijn dochtertje van zes moet nu met spoed naar de tandarts, dus jullie mogen naar huis. Laat mij er geen spijt van krijgen dat ik jullie nu laat gaan, bergrepen?' We knikken allebei, pakken onze of nou ja elkaars spullen en lopen het lokaal uit. 

Kyra

Bij mijn kluisje aangekomen geef ik Gabe mijn inlogcode zodat hij mijn sportas kan pakken en meenemen straks naar dansen, en hetzelfde geldt voor mij, dus dat word nog wat. 
Dat ik moet ijshockeyen en Gabe moet dansen, maar ja als we dit op willen lossen moeten we wel doorgaan met wat wij altijd doen zodat niemand wat vermoed, als ze erachter komen wat er is gebeurd gaat dat razendsnel op het nieuws komen en wie weet komen er van die rare dokters/wetenschappers die ons mee willen nemen om allemaal rare onderzoekjes te doen. 
Om dat te voorkomen moeten we dus de komende tijd het leven van de ander volgen, wat natuurlijk hartstikke makkelijk gaat worden, want kom op, hoe zwaar kan het leven van Gabe zijn?

We nemen nog even plaats in de kantine, zodat we elkaar even kunnen bij praten met wat we allemaal moeten weten.

'Oké dit is wat van belang is' vertelt Gabe met een zucht 'Maandag, woensdag, Vrijdag en Zaterdag heb je ijshockey training. Ik woon in een tweeondereenkapwoning samen met mijn vader die ook mijn coach is van mijn ijshockeyteam, en heel belangrijk! Spreek hem aan met coach' 'Waarom?' onderbreek ik hem 'Nou geen idee, maar hij word boos als ik pap/papa noem, dus zeg maar coach. Je moet goed je best doen zowel bij de training als op school en geen erge streken uithalen, want dat kan mijn plek in het team kosten. En doe je best met ijshockey want er komt een belangrijke wedstrijd aan met een scout die mij de kans zou kunnen geven om in het buitenland op hoog niveau te ijshockeyen.
Zoals je wel weet heb ik drie fantastische vrienden waarmee je altijd lol hebt en' 'ja die kent iedereen wel, Carlos, Max en Ben, wie kent ze nou niet?' zeg ik zo sarcastisch mogelijk 'Ben je klaar?' vraagt hij geïrriteerd 'Is er nog meer dat ik moet weten of was dat het?' 'Nee dat is het belangrijkste wat je moet weten, en mijn adres plus rooster stuur ik naar je toe' Zegt hij.

'Oké, ik woon met mijn moeder, die in het ziekenhuis werkt maar ook heel veel diensten draait, dus maak ik vaak het eten voor mij en mijn jongere en kleinere broertje, hij heet Luke en is acht jaar. Ik breng en haal hem ook altijd van school op, behalve als mijn moeder zegt dat zij het doet, en verder doe ik heel veel het huishouden.
Verder heb ik één beste vriendin, dat is Jackie een Aziatische meisje, ga voorzichtig en lief met haar om, want ik wil haar niet verliezen!' vertel ik op een dreinerige toon.
'En ik heb dansen op Maandag en  Woensdag, doe je best want er komt een hele belangrijke auditie aan warvoor ik al twee jaar voor train! Dat is het wel eigenlijk, vragen?' Hij schudt zijn hoofd en stuur hem vervolgens ook mijn adres van waar ik woon en waar ik train. 

Daarna wisselen we onze telefoons nog zodat niemand iets gaat vermoeden dat wij niet, nou ja wij zijn. Ik zie meteen een appje van Gabes zijn vader dat hij op de parkeerplaats van school op mij staat te wachten 'Ik moet gaan jouw vader of mijn vader? Laat maar coach staat op mij te wachten!' zeg ik haastig 'Schiet op dan! Hij mag niet geïrriteerd raken!' Ik pak mijn spullen en zet de vaart erin naar de parkeerplaats, voordat ik de kantine uit ben hoor ik Gabe nog zeggen 'Succes, zou je nodig hebben!'