"မင်းတို့တော့မသိဘူး ပြေးနေတုန်းက
‌ငါ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးပြုတ်ကျမတက်ပဲအခုထိလဲအဲ့လိုပဲ" (Joon)

"ငါတော့ခြေထောက်မှာကိုအားမရှိတာကွ" (Jiminie)

"ငါမှာမင်းတို့ပြောတာတောင်ပြန်မပြောနိုင်လောက်အောင်ကိုဖြစ်နေပြီ"(hobi)

"ကလေးတွေ"

"ဟင် !!!!"

"ချယ်"

"ပင်ပန်းသွားကြပြီဒီမှာမင်းတို့တွက်ဆရာမ ဖရဲသီးစိပ်လေးစိပ်လာတယ်အမောပြေပေါ့ ချိုလဲချိုတယ် စားကြ"

"ကျေးဇူးပါချယ်ရယ် ချယ်ပေးတဲ့အသက်ပဲရှိတော့ပါတယ် ကျွန်တော်တို့မှာ"

"ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ ဖြည်းဖြည်းစားပြီမှအတန်းထဲသွားနောက်တစ်ချိန်ဝင်မယ်ဆရာ့ကိုဆရာမပြောပေးခဲ့တယ်"

"ဟုတ်ကဲ့...."

"ဝါးးတကယ်ချိုတယ်ကွ ဂျီလေးမင်းအကြိုက်ပဲ"

"ဒါပေါ့ ဟဲဟဲ"

"ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ကလေးတွေ အခုထိဖြူစင်နေကြတုန်းပဲ သူဒီကလေးတွေကိုမခွဲနိုင်လို့ဒီအထက်တန်းထိလိုက်လာတာမဟုတ်လား အပြစ်ပေးတယ်ဆိုတာကလဲကျောင်းစည်းကမ်းအရပါ ....





########### (¬、¬) ###########

                          🐯🐣











Zawgyi

အခ်ိန္ေတြရက္ေတြကတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ကုန္ဆုံးလာသည္ႏွင့္အမွ် ကေလးေတြရဲ႕ႏြေရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကလည္းကုန္ဆုံးလုံးသြားေလသည္ ။အခုဆိုရင္အထက္တန္းပထႏွစ္ကိုစတင္တက္ေရာက္ဖို႔အတြက္သူငယ္ခ်င္းေတြစုံေနၾကေနရာမွာတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေလသည္။

"ထယ္ေလးမၿပီးေသးဘူးလား ေက်ာင္းသြားမွာေနာ္ ရွိုးသြားျပမွာမဟုတ္ဘူး "

"သိပါတယ္ကြာ ေခါင္းေလးပဲၿဖီးေနတာပါ ဘာမ်ားျပင္ရေသးလို႔လဲ"

"မသိဘူးျမန္ျမန္ဆင္းခဲ့ေတာ့"

"အမိန့္ေတာ္တိုင္းပါ"

ဟြန့္ မေျပာခ်င္ဘူးေခါင္းေလးပဲၿဖီးေနတာေတာင္ဒီေလာက္ေခ်ာေမာေနစရာလိုလို႔လား ေက်ာင္းကမိန္းကေလးေတြလိုက္ၾကည့္ၾကမွျမင္ေယာင္ေသး park jiminတို႔နဂါးမ်က္ေစာင္းလြတ္ရေတာ့မယ္

~~~ မူပိုင်~~~ (Completed)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang