"အဲ့တာေတာ့မလြတ္မွာေသခ်ာတယ္ ဟားးးးး"

ကေလးေတြလည္းသူတို႔ရဲ႕ဆရာမကို မေမ့ေသးေၾကာင္းေျပာရင္းသူတို႔ရဲ႕အခန္းထဲသို႔ဦးတည္ကာသြားေနၾကေလသည္။

"ငါတို႔ေတာ့သြားၿပီထင္ပါတယ္hope"

"ဘာလို႔လဲဂ်ီေလး"

"အခန္းထဲမွာဆရာမေရာက္ေနၿပီကြ"

"ဘာ !!!"

Jiminieကအခန္းထဲအရင္သြားေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုကာအေရွ႕ကေန
ေျပးသြားၿပီးဆရာမကိုေတြ႕လို႔က်န္ခဲ့တာသုံးေယာက္ကိုျပန္လာေျပာခ်င္ပင္....

"ငါတို႔လစ္ၾကမလားဒီတစ္ခ်ိန္"

"အခုမွစတက္တာအဆင္ေျပပါ့မလား ထယ္ေလး"

"ဂ်ီေလးေရာလစ္ခ်င္လား"

"လစ္မယ္ဆိုလဲငါတို႔အတူတူလစ္ၾကမယ္ေလ hopeကမလိုက္ခ်င္ဘူးလား"

"ငါကအဆင္သင့္ပဲမင္းတို႔ဘယ္သြားသြား"

"အဲ့တာဆိုJoonမင္းပဲလိုေတာ့တယ္ လစ္မွာလား"

"ေအးကြာ လစ္ၾကမယ္တစ္ခ်ိန္ထဲပဲကို"

"Okayသြားၾကမယ္"

သေဘာတူညီမႈေတြရသြားၾကၿပီဆိုေတာ့လစ္ဖို႔ျပင္ၾကေလသည္။ဒါေပမဲ့မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ...

"Ya!ငေႁမြထိုးေလးေကာင္း ဘယ္သြားၾကမို႔လဲ"

"ဟင္ !!!!"

သူတို႔သြားမဲ့ေျခလွမ္းေတြရပ္တန့္သြားရေလသည္ ဘာလိုဆိုသူတို႔ဒီအသံကိုရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိသလို သူတို႔ကိုဒီလိုေခၚတာသူတို႔ခုနေလးကပင္ေျပာေနၾကတဲ့သူတို႔ရဲ႕ခ်စ္ဆရာမပဲရွိတယ္မဟုတ္ပါလား...

အသံလာရာကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အေနာက္တည့္တည့္တြင္မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့သူမွာ တကယ္ပဲသူတို႔ရဲ႕ခ်စ္ဆရာမႀကီးျဖစ္ေနခဲ့ခ်င္ပင္...

"အိုမိုးးးဒယ္ဘာ့ ထယ္ေလးငါတို႔အိမ္မက္မ်ားမက္ေနတာလား"

"အိမ္မက္ျဖစ္ပါ့မလားဂ်ီေလးရယ္အေရွ႕တည့္တည့္မွာျမင္ေနရတာကို"

"ေအးေလ  "   (Joon hope

"ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲလို႔ေမးေနတယ္ေလ အတန္းလစ္ၾကမို႔မဟုတ္လား"

~~~ မူပိုင်~~~ (Completed)Where stories live. Discover now