Onu ilk gördüğümde nefret etmiştim.Kendini beğenmiş gülümsemesi ve her yerde karşılaşmamız beni sinirlendiriyordu.İstediğini yapabileceğini düşünen basit bir insan olarak gördüğüm bu kişi şimdi benim için çok farklı birisi olmuştu.
#'ler arasında b...
*kitapta zamanlar biraz karışık,orijinal eserde Jacob Black daha şekil değiştiren değilken burada öyle.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Forks ufak bir kasabaydı.Yerli halkı ve nadiren uğrayan turistler dışında oldukça sıradandı.Kulaktan kulağa gezen efsaneler ise burayı çocukken katlanılabilir kılıyordu ancak artık burayı daha güzel kılan tek şey bizim yaptığımız günlük aktivitelerden ibaretti;resim çizmek,orman yürüyüşleri(Bu yürüyüşler bölgenin soğuk hava koşulları nedeniyle çok yapılmazdı.),Port Angeles ve La Push'da olan ufak geziler dışında olan bir şey yoktu.Hava spor yapmak için genelde uygun olmazdı,sörf dışında pek seçenek yoktu(Su buz gibi olduğu için çoğu kişi bunu tercih etmezdi.)ve eğer kolay hastalanan bir yapınız varsa vay halinize,yazın bile sert rüzgarlara ev sahipliği yapan bu yer sizin için cehennem olabilirdi.
Elimde tuttuğum kitaba kafamı gömmüş bir şekilde siyah kamyonetime yaslanmış duruyordum.Aniden çalan korna sesi ve bir kaç öğrencinin çığlığı ile irkilerek kafamı kitaptan kaldırdım. Tyler Crowley adlı öğrencinin arabası kayarak Bella'nın ve benim arabamama yaklaşıyordu,ne yazık ki kulaklığını takmış bir şekilde benim gibi kitabına gömülmüş Bella bunu duymuyordu.Kal gelmiş şekilde bir saniye öylece kaldım ardından hızla Bella'nın kolundan tutup kendime çektim,son anda Tyler'ın arabası Bella'nın eski kamyonetini ezmişti.Bella bir kaç saniye üstümde hareketsizce kaldı ardından yavaşça arabama tutunarak kalktı,şaşırdığında yaptığı o ilginç yüz ifadesini takınmıştı,bu ifadesi bana her zaman kusacağı izlemini veriyordu "Sağol." sanki onu yoldan çekmek yerine ışınlamışım gibi bir şekilde bana bakıyordu "Travma." "Ne?" anlamayarak bana baktı "Muhtemelen yaşadığın şey,hastaneye gitsen iyi olur." duygusuz bir şekilde sarfettiğim cümleler ile bir kaç şaşkınlık nidası duydum,insanlar ne zaman yanımıza gelmişti?Aralarından "Bu soğuk kanlılıkla travma yaşayan o olmalı." diyenler vardı,korkmam için bir sebep yoktu,araba benim arabama çarpmamıştı bile,tehlikede olan o an Bellaydı.Ambulans seslerinin kısa süre sonra doldurduğu okul bahçemiz giderek kalabalıklaşıyordu,kazanın duyulması çok sürmemişti,ambulans sesleri ise sinekleri çeken bir ışık gibi insanları bahçeye çekmişti.
Gözüme ışık tutan Dr.Cullen'a baktım ışığı kapatıp bana bakarken sıcak bir gülümseme takınmıştı,yaşına göre genç gösteren sarışın bir adamdı "Evet her şey yolunda gözüküyor,belgelerini doldurması için birisi var mı?" "Hayır devlet desteği ile liseyi okumak için Kanada'dan geldim.Belgelerde yazıyor olmalı." "Gözden kaçırmış olmalılar." ilginç diye düşünmekten kendimi alamadım,her hastaya sunduğu nazik gülümsemesi yüzünden eksilmezken Bella'ya doğru ilerledi,Bellayla ilgilenen hemşireye dönüp bu uzaklıktan duyamadığım bir şeyler dedi.Sedyeden kalkıp yavaşça danışmaya belgeleri doldurmak için ilerlerken Bella kolumdan tuttu "Nasıl anladın?" gözlerinden belli olan bir korkuyla bana bakıyordu,bu kız cidden iyi değildi "Neyi nasıl anladım Bella?" "Travma yaşadığımı." gülme isteğimi bastırıp gözlerine baktım "Terliyordun,kasların gerilmişti ve göz bebeklerin ani tepkiler veriyordu,nefes alış verişinden kalp çarpıntısı yaşadığın belliydi." Dr.Cullen bana kaşlarını kaldırarak bakarken,Bella'nın babası olan Şerif Swan bana kaşlarını çatarak bakıyordu "Neden daha önce bunu hemşirelere söylemedin?" "Söylemediğimi nereden biliyorsunuz?Ayrıca hemşirelere olan güveniniz gözlerimi yaşartıyor bay Swan,eminim onlarda bu belirtileri görmüştür." karşımda kızarıp bozaran adama içten içe sevinçle baktım,insanların beni küçümsemesinden veya azarlamasından hiç haz etmiyordum Bellaya içten bir şekilde gülümseyip "Geçmiş olsun,umarım kısa sürede daha iyi olursun." dedim.
