THE FORGOTTEN DRAGONFLY ¦ سنجاقک گم شده

تنها غم هایم یادگار می ماند بر رو دیوار های خانه ام

" هرچه اید به سرم باز بگوییم گذرد
وای بر این عمر که با میگذرد ، میگذرد "

اخرین چیز ها همیشه ترسناک هستند...

اخرین دیدار ، اخرین صحبت ، اخرین اغوش ، اخرین نفس و اخرین لحظه...

اما وای به حال زمانی که این اخرین ها ارامش بخش باشند
وای به حال زمانی که انتظار اغوش مرگ را بکشی.

وقتی که از تمام ثانیه های این زندگی فلاکت بار به زار امده باشی
ان زمان است که دیدن قرمزی خون بر روی دستانت باعث امدن لبخند بر روی لبانت میشود!...

بیایید حق بدهیم بر کسانی که دیگر نمی توانند
حق بدهیم و نوازش کنیم قلب زخمی شان را
ببوسیم رد اشک خشک شده روی صورتشان را
و در اغوش بگیریم تن خسته شان را....

شاید نشناسیم انسان هایی که می بینیم در طول زندگی بی رحم را ولی بیایید لبخند بزنیم...و لبخند بسازیم

درک کنیم و در اغوش بگیریم

تا نرسد زمانی که با اشک هایی از جنس دوری در اغوش بگیریم تن اغشته به خونشان را....

***

هرا با ریه های دردناکش به سختی نفس می کشید فقط چند لحظه مانده بود

حیف که بلوبری ای بنفش از این دنیا کم خواهد شد
به سختی صدای باز شدن در را میشنود چون بخاطر صدای ازار دهنده تپش قلبش صدا ها نا مفهوم می اید...

ریه اش مانند بادکنکی است که درون جعبه ای کوچک قرار دارد و هرچقدر سعی میکند قادر به بزرگ شدن نیست

پرستار بخش لبخند غمگینی از سر دلسوزی میزند و بسته ای را بر روی بدن ضعیفش قرار میدهد...

زمزمه ارامش را میشنود که میگویند " از طرف هم اتاقیته هرا "
و برای خداحافظی بوسه ای بر روی پیشانیه چروکیدهٔ بلوبری میگذارد...

هرا لبخند ذوق زده ای میزند و به سختی به سمت بسته خم میشود...

ارام کاغذ رنگی بنفش بسته را که رویش با رنگ طلایی جملهٔ " برای بلوبری بنفش " حک شده بود باز میکند...

و نگاه متعجبش را به ضبط صوتی که درون بسته بود میدوزد...

ثانیه ای سرگیجه شدیدی به ذهنش هجوم برد و باعث گرفتن میله های تخت توسط هرا شد..

اما حال وقت درد کشیدن نبود
دست لرزانش را بر روی دکمه سبز رنگ ضبط میگذارد و تنها چند لحظه بعد از ان کافی بود تا اشک های از جنس شوق و غم اخرین لحظه هایش را زیبا کند

***

سوزان (دوست و شاگرد " او " )

با قدم های سریع خودش را به خانه استادش میرساند شنیده بود خودکشی کرده و به بیمارستان منتقل شده