Im A Mother At The Age Of Fourteen

Kabanata 17

Katahimikan ang sunod na nang yari pakatapos nang madamdamin kong pag kukwento tumingin ako sa gawi nila jenny nang pulakpak ito at na sundan pa nang lahat nang tao sa gymnation kaya na hihiya akong yumuko.

"Tama si Allison hindi dapat tayo humusga basi sa ating nakita tingnan mona natin ang totoong nang yari bago natin sila batuhin nang mga salitang hindi na rarapat sa kanila, kong may gusto mag tanong oky lang ba Allison?" tanong ni ma'am tumango lang ako.   "Tumayo ang gustong mag tanong." saad ni ma'am, Tumayo ang kaklase kong babae.

"Alice gusto ko lang mag tanong kong kamusta na kayo nang anak mo?" tanong nito.

"Maayos na kami maayos na ang pakikitungo ko sa kanya, tanggap kona siya nang buong puso ko at sakanya na umiikot ang mundo ko." sagot ko dito.

"Kamusta ang pagiging ina sa murang edad?"

"Mahirap kasi ano bang alam nang katorse anyos na tulad ko mag cellphone,manood nang tv, gumala pero nag bago yun ng dumating ang anak ko nag aaral ako umaga nag tatrabaho ang sa gabi para matulungan ko si mama at ang pamilya ko s apang gastos sa kanya." sagot ko may mga nag tanong pa at buong puso ko naman yung sinagot na hinto lang nang tumayo si Nassandra at itanong ang iniiwasan kong tanong.

"Asan ang ama nang anak mo? pinanagutan kaba?" tanong niya hindi ko alam pero bigla nalang hinanap nang mata ko ang ama ni Ymara at nakita ko siya sa dulo kasama ang mga kaibigan niya naka tingin siya saakin at nag tama ang paningin namin hindi ako umiwas nang tingin habang sinasagot ang tanong niya.

"Hindi hindi niya nagawang maging ama sa anak ko hindi niya tinangap ang anak ko at hiniling na mawala nalang ito dahil wala siyang pake sa amin nang anak niya,Wala narin akong pake oo mahal kopa pero kong papipiliin ako mas gugustohin kong mahalin ang anak ko kaysa mahalin ang tumatakbo sa responsibilidad na tulad niya." sagot ko siya ang unang umiwas nang tingin, binalik ko naman ang tingin ko kay nassandra.

"Salamat sa inyo ito huli na ito Alice pwedi kabang mag bigay nang Advice sa kapwa mo estudyante?" tanong ni ma'am tumango nalang ako at nag salita na muli.

"Sa lahat nang tao dito na hinusgahan ang pagiging ina ko sa murang edad wala akong pake kasi hindi naging kremen kilan man ang pag silang nang anak sadyang napaaga lang ang pag dating niya saamin hindi ko sinasabi na tularan niyo ako ang gusto kolang sabihin na kong kayo ay napunta sa ganitong sitwasyon wag na wag niyong isipin na ipalaglag ang bata dahil lang sa hindi niyo pa kaya ang responsibilidad nang pagiging ina wag kayong umabot sa puntong mas gusto niyong tawaging malinis na dalaga pero pinatay naman ang sarili niyang anak panagutan niyo ang nagawa niyo isipin niyo nalang na ang pang bawi sa nagawa niyong kasalanan ay ang tanggapin at mahalin ang nagawa niyo wag niyong isipin ang sasabihin nang tao dahil lahat tayo may karapatang makita ang mundo, wag niyong iisipin na kamuhian at ipag tabuyan dahil sa dulo yan lang ang mag mamahal sa inyo. Nag kamali man ako noong una pero dahil sa tulong nang pamilya ko nagawa kong ituwid nag pag kakamali ko nagawa kong tumayo sa sarili kong paa at na tutonan kong kumapit at maging masaya....iyon lang po salamat."

Muling nag palakpakan ang lahat sa sinabi ko wala na akong paki kong may mga tao paring mag sabi nang kong ano saakin atleast nagawa kong ipag malaki ang anak ko sa marami Hindi ko na nararamdaman na kailangan ko siyang itago para lang walang maka pang husga sa nagawa kong mali hindi deserve ni Ymara ang itago at ilayo.

Hindi ko inaasahan na pakatapos nang speach ko maganda ang pakiki tungo saakin nang mga tao sa paligid hindi ko hawak ang buhay nila nasa kanila parin kong huhusgahan nila ako o hahangaan sa pagihing batang ina ko, Ang importante saakin na tanggap ako nang pamilya ko at kaibigan ko.