Evet, şimdi şu kalabalığın ortasında bir hayal kuruyorum. Yüzüm yırtınırcasına görünmek, sonunda bu meselenin, gözlerim faltaşı gibi-faltaşı nedir?- açılmak isteyecek...bir şarkıyla,hatta sözlü bir şarkıyla- melodi sözsüz hali oluyor galiba- duygulanmak, tabi diğerlerinin görebileceği bir vaziyette duygulanmak istiyorum...kapalı gözlerimin arkasındaki hayal beni- taklitle boğulmuşçasına resmedilse de- hoş anıların dibine doğru götrüyor... aman efendim sus, gidişin veya gelişin-her anlamda- şu hayal perilerini ürkütmeye yetiyor...kibrin anlaşılmaz çekimi seni kendinde bırakmamak için,suçluluk da onun yardakçısı...belki olmayan şeyleri tasavvur etmek bunlar; çünkü var etmek, var olmak kelimelerin en samimiyetsiziyle her şeyi,her anlamı -kahretsin- ifade etmek...kaçıncı oyun bu, sayan var mı? Sayanlar saydıklarıyla kalır bu arada...önemi var mı yani mağlubunun önemi olmayan bir oyunda kızışmaya,cidden, soruyorum, var mı?...ütülenmiş cevaplar verebilirim, evet bu sorulara hem benim hem herkesin mutlu olacağı şekilde cevap verebilirim fakat gözlerimin titrekliğine dayanabilecek var mı ben yüzünüze kusarken tüm bu bildiğim samanları...sayfalarca yazabilirim, zirası yok bunun, nedeni yok..var ya da ben bilmiyorum..olsun diye her şeyi söyler,hisseder, düşünür,susar, her türlü eylemi olsun diye eyleyebilirim.
