Bir parça tatlı yemiş için dönüyormuş başım...ucunda ferah manzaraların gözüktüğü kalbime, bir daha öyle delice atmamak sözü verildi, çarpılmış gözlerin o titrek sesine... her biri sanki bende bir "olacak" olandır düşlerimin...anlamsızlığı kadar başım, ağırdığı kadar ağırdır kaldırması yatağımdan şu yüklü manaları... donuk yüzler...her biri değil fakat bazen boş arsaların üzerinde heyecanla koştuğumuz günleri dürtüyor, bu aşık olamadığım gözlerin bakışları... geceleri, pusun kokusunun dumana karıştığı kömürlü sokak lambaları, geçmemiş anıları şu alaca bulaca evlerin arasına hapsediyor...hatırlanmak istenmeyen çınlamalar hep kalıyor, öyle kalıyor...semboller ancak gerçekle karşılaştığında kayboluyor...kelimelerin oyununa müsade yok! (31.01.2022)
