Neyi deyiversem, tomurcuklu bir mağaranın içinden aynı zehir akacak...herhalde acının sönümlenmez yazgısı bu...daha yaşanmadan duygular, burnumun akıntısını mesele edecek kadar delikanlı ve körüm... elime aldıklarım yere düşecek, kambur sırtımdan yapılma gökyüzü-ağırlığını taşıyamayınca nemli bulutlar- mecbur rahmet yağacak...sineme acıyla kazınanın yüzümdeki tebessüme rast gelişinin hesabı, kader kisvesi altında ağlamakta ısrarlı bir hayata sorulacak...yabancı olduğum diyarların tanıklığı, kokusu ırmakların ferahlığı kadar keskin ve habersiz olan eller, kendilerini memleket hastretiyle es geçmemden ötürü bana kırgınlar- ve hatta bütün manzaralar...nereye dahi demeden bir sözcük kurabileceğimi dahi bilmiyorum, ben manzara görmekten değil düşlemekten, hatta düşleri düşlemekten bezginliğin eseriyim. (09.02.2022)
