İkizler

Bölüm 20:Five

Eve vardığımızda kapıyı açtık. İçeri girip kapıyı kapattık. Gülerek Liya'ya baktım.

"Beğendin mi?"

Hayran bir şekilde etrafa baktı ve gülerek bana döndü.

"Five burası... Burası harika!"

Koştu ve sarıldı. Bende onu kucağıma aldım. Salona geçtim ve koltuğa oturdum. Kafasını boynumdan çekti ve alnıma yasladı.

"Five. Sana bir şey sorabilir miyim?"

"Tabi?"

"Ben ve... Ben ve bebeğimizi gerçekten seviyor musun?"

"Sevmek ne kelime? Aşığım size."

Güldü. Dudağından öptüm. Daha sonra aklına bir şey gelmiş gibi durdu.

"Bir sorun mu var?"

"Five... Biz daha... Bekarız... Bu çocuğun olması bananhiç normal gelmiyor."

"Evlenelim?"

"NE!? CİDDİ MİSİN?!"

"Bu kadar sevineceğini bilseydim hemen evlenirdim seninle."

"Ya Fivee."

Biraz daha gülüştük.

"Her neyse. Eğer biraz daha gülersem bebeğim doğacak sanırım."

Ve tekrar gülüşmeler.

Eşyalarımızı yerleştirdik. Bende duşa girdim.

Çıktığımda Liya camdan dışarıyı izliyordu.

"Nereye daldın?" Dedim.

"Hiiiç. Bu hale nasıl geldiğimizi düşünüyordum. Dalmışım."

"İyiki de gelmişiz."

"İyiki:)"

Dolaptan kıyafet aldım ve banyoya geçip üstümü giyindim. Kapıyı açıp dışarı çıktım.

"Liya! Ben kahve yapıp bahçeye çıkacağım! Gelecek misin?!"

"Yok sen git! Bebeğimiz üşümüş galiba!"

Yanına gittim.

"Üşümüş mü?"

"Evet. Nedense karnım soğuk. Üşüyor. Ve evet bebeğimiz üşümüş."

"Pekala. Şimdi babası onu ısıtır. Böylece annesini de ısıtır:)"

"Hadi bakalım babası. Çok heyecanlı."

"Neden?"

"İlk defa dokunacaksın."

Biraz durdum. Evet. Gerçekten ilk defa dokunacaktım ona. Elimi uzattım. Daha sonra çektim. Bu his... Çok güzel bir histi ama değişik hissettirmişti. Liya'ya arkadan sarıldım ve elimi karnına götürdüm.

"İçimde kıpırdanıyor. Heyecan basmış. Ama çok mutlu. Ailesi yanında çünkü."

"Benim gibi. Mutlu. Her zaman yanınızda olacağım. Hep sizi koruyacak,zarar gelmesine izin vermeyeceğim. Sizi seviyorum."

"Bizde seni seviyoruz babası. Ama miniğimin uykusu gelmiş. Uyuması lazım."

"Hadi uyusun bakalım. Babası onu bekler."

Güldük. Liya yatağa yattı. Üstünü örtüp alnını öptüm.

"Bir şey olursa,ben bahçedeyim. Haberin olsun."

"Tamam. Umarım bir şey olmaz."

"Olmayacak."

Biraz gözlerimize baktık.