"ေနပါအုံးမင္းတို႔ကဘယ္ကေနဘယ္လိုသိသြားၾကတာလဲ"

"အဲ့တာကလားမေန႕ကညကသိတာ"

"ဘယ္လိုသိတာလဲJoon"

"အဲ့တာက....."

လြန္ခဲ့တဲ့13နာရီသို႔ေနာက္ျပန္တစ္ေခါက္

ထယ္တို႔လဲေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ရွိလို႔ဗ်ာမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့...

"တီေတာင္ တီေတာင္..."

Mrs.kimလဲJoonမွန္းသိေတာ့တံခါးကိုတန္းဖြင့္ေပးလိုက္ေလသည္။

"သားJoonရယ္မင္းသူငယ္ခ်င္းဂ်ီေလးေလအခုေဆး႐ုံေရာက္တယ္တဲ့ကြယ္"

"ဗ်ာ...ညေနကေတာင္အေကာင္းႀကီးကိုအခုမွဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ"

"အန္တီလဲမသိေတာ့ပါဘူးကြယ္ ညီမParkဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့မွသိရတာ"

"အခုဘယ္ေဆး႐ုံမွာလဲအန္တီ"

"***ေဆး႐ုံမွာတဲ့မနက္က်မွာလာခဲ့လို႔ေတာ့ေျပာတယ္ အန္တီမနက္သြားမလို႔လိုက္ခဲ့ခ်င္လားJoonေလး"

"ဟုတ္ကဲ့သားလိုက္ခဲ့ပါ့မယ္"

"ေအးကြယ္ သားဂ်ီအေၾကာင္းေျပာေနရင္းနဲ႕လာရင္ကိစၥေတာင္မေမးမိဘူးျဖစ္သြားတယ္ "

"ရပါတယ္အန္တီ ေဒၚေလးအိမ္မွာပုဇြန္ထုပ္ခ်က္လို႔ေလထယ္ေလးနဲ႕ဂ်ီေလးစားဖို႔ပို႔ခိုင္းလိုက္လို႔ပါ"

"ေအာ္ ေအးကြယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လိုေျပာေပးပါအုံးေနာ္ သားJoon"

"ဟုတ္ကဲ့အဲ့တာဆိုသားျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ မနက္ေစာေစာလာခဲ့ပါ့မယ္"

"ေအးပါကြယ္ ဂ႐ုစိုက္နင္းအုံးေနာ္စက္ဘီးကို"

"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"

အဲ့လိုနဲ႕Joonလည္းသူ႕အိမ္ကိုစက္ဘီးဒုန္းဆိုင္းနင္းကျပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႕ စက္ဘီကိုလည္းဒုန္းခနဲပစ္ခ် ခုံေတြကိုလည္းဒုန္းခနဲတိုက္မိနဲ႕တစ္ေယာက္ထဲေယာက္ယွက္ခက္ေနေတာ့သည္။
ထိုခ်ိန္Mrs.Jeonမွာအိမ္ေနာက္ေဖးကထြက္လာၿပီး...

"ဘာေတြဒီေလာက္ေတာင္ေလာလာလို႔တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ဝင္တိုက္မိေနရတယ္လဲJoonေလးရယ္"

"သားေနာက္မွေျပာျပပါ့မယ္အခုအေရးႀကီးေနလို႔ပါ"

"ဘာလို႔လဲ Joonေလး Jo..."

~~~ မူပိုင်~~~ (Completed)Where stories live. Discover now