Alisa Derin defalarca ölüm ve silahlı saldırı atlatmasının ardından ailesinin ve kendisinin peşinde olan adamlardan saklanmak için küçük bir mahalleye; abisiyle birlikte yerleşmişlerdir. Artık Adı Bahar'dır. Zengin olduklarını fark ettirmemek için g...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2.Bölüm | Hırsızın İzinde
Ara sokakta aheste adımlarla yürüyerek ilerlediklerinde, mahallenin tatlı ve hayli yaşlı bir büyük teyzesine rastladılar... Mahallenin çoğu ona minnoş diyordu ve oda kendisini çok seviyordu. Çok merhametli, saygılı ve edepli bir teyzeydi. Tam anlamda etrafa büyük bir örnekti. Mahallenin hayvanlarıyla ilgilenir, onları aç bırakmazdı. Kimin ne sorunu olsa dertleşmek için onun evindeydi. Büyük bir dev diyerek geçirdi içinden...
Bu devirde bu kadar insanlıktan nasibini almış kişi çok azdı. Her ailenin bir direği olurdu ya hani, işte bu tatlı teyze mahallenin direğiydi. Jale yanına giderek, yanaklarını sıktı ve öpücükler kondurdu. "Minnoşum."
"Jale kızım, hayırdır nereye?"
"Okula gidiyoruz."
Alisa içten bir şekilde gülümsedi ve yanına giderek yanağına kocaman öpücük kondurdu. "Bahar kızım, sen nasılsın?"
"İyiyim."
"Neyse minnoş, biz kaçalım. Geç kalıyoruz."
"Dikkat edin kendinize, uslu uslu gidip gelin. Derslerinizi de iyi dinleyin bakalım. Sizler gelecek neslin annelerisiniz. Her şeyden önce merhametli ve güler yüzlü bir insan olmayı unutmayın." İşaret parmağını havaya kaldırarak konuştu. "Ve unutmayın ki; insanları dinlemeden yargılarsanız bir süre sonra çevreniz de kalmaz. Gülümseyin, dinimizde en büyük sadaka tebessüm etmektir. Siz nasıl bakarsanız insanlara, insanlarda size öyle bakar."
Cavidan Hanım Alisa'yı gösterdi. "İşte böyle güleceksin, Bahar gibi."
Alisa bir anda durgunlaştı. Adı, kendileri hakkında söylediği yalanlar; üzerinde büyük yük misali ağırlaşıyordu ve bu ağırlığın altıda eziliyor olmak can yakıcıydı. Burada sevdiği ve değer verdiği herkese yalan söylüyordu. En yakın arkadaşlarına bile...
Jale ve Alisa, yaşlı teyzenin yanından ayrılarak okula doğru ilerlediler. Yirmi dakika kadar yürümenin ardından varmışlardı. Klasik orta seviye bir liseydi. En kötüsü değildi, bu çevreye göre iyi bile sayılırdı. Merdivenlerden çıkarak, sınıfların olduğu kata ulaştıklarında, tam önlerine düşen sınıfa girdiler. Ders daha başlamamıştı. Jale'nin sabah çekiştirmesinden ötürü erken gelmişlerdi. Başlamasına daha yirmi dakika kadar vardı. Çantalarını sıraya bıraktıklarında, ilerleyerek koridora çıktılar ve duvara dayanarak gelen geçeni; sınıflara giren uykulu öğrencileri izliyorlardı.
