4.BÖLÜM

289 260 1
                                    

Yalnızlık kelimesini çok duyarsınız herkesin dilinde dolanıp durur. Yalnızım diyenlere  gerçekten yalnızmı acaba diye bakarsınız. Kiminin yanında bir dolu kalabalık görürsünüz  ve  buna rağmen yalnız hissettiğini söyler. Bu kadar kalabalığın yanında kendini yalnız hissetmesi sizi şaşırtmaz. Çünkü yalnızlık  yanında hiç kimse olmaması demek değildir. Yalnızlık kendimizi tek hissetmemizdir. Onca kalabalığın yanında insan kendini yalnız hisseder. O insanların varlığı bir önem vermeye bilir. Sadece sözde olan bir kalabalıktır o insanlar hepsi bu. Yanında olan seni dinleyip anlamadıktan ve derdine çare olmadıktan sonra yanında olmasının pek önemi yoktur. Ağlarken  kolların kendini sardığın da herşeyin farkına varırsın. Yalnızsındır saracak kimsen yoktur kolların başkasına uzanmaz kendine uzanır. Kendi yaranın kendi merhemi olmaya çabalarsın. Aynı o küçük kız gibi...

Bugün hayalinde babannesi vardı. Babannesin dizlerine yatmıştı huzurluydu. Buna rağmen aklına gelen soruyu sormadan edemedi.

"Yalnızlığın sadece Tanrıya ait olduğunu söylemiştin babanne peki neden insanlarda yalnız?"

Babannesinin elleri küçük saçlarında dolaşmaya başlamıştı. "Tanrı sevdiği kulunu imtihan eder kızım."

Kaşları çatıldı. "İmtihan ne demek?"

Babannesinin güldüğünü hissetti. "Sınav demek kızım."

Babannesinin kırışık gözlerine  anlamaz şekilde baktı. "Sınav okulda olmazmı?"

"Dünyada Tanrının okulu güzel  kızım burada çok şey öğreniyoruz."

Aklı karışmıştı. "Ben ne öğrendiğimi bilmiyorum ki sınavı nasıl geçeceğim?"

Saçını daha fazla şefkatle okşamasıyla gözleri kapandı küçük kızın. "Daha çok öğreneceğin şeyler olacak farkına varacaksın. Eğer iyi bir öğrenci olursan gecersin."

Omuzlarını düşürdü. "Ya iyi bir öğrenci olamazsam?"

Babannesinin saçlarında olan eli duraksadı. "Dersine iyi çalış kızım gerisini düşünme."

Babannesinin neden net bir şekilde  sorusuna cevap vermediğini anlamamıştı. Ama içindeki bir ses anlayacağı günün geleceğini söyledi. Küçük kız bu sese kulak verip irdelemedi konuyu.

Gözlerini açıp babannesine baktı.
"Bana masalı anlatacak olanın yine kendim olacağını söylemiştin."

Gülümsedi. "Evet sende insa hiç kendisine masal anlatırmı annesi babası anlatır demiştin."

Buruk bir şekilde gülümsedim. "Haklıymışsın babane masalı kendime anlatan yine benim."

Gözleri gururla parıldadı. "Her bir çocuk masalla büyümek ister. Bunu o annen baban yapmadı ama sen çok güçlüsün kendin yapıyorsun."

ÖNİZDove le storie prendono vita. Scoprilo ora