Hikaye İrena adında bir kızın başından geçiyor hikayede İrena sokakta yürürken yaralı bir adamla karşılaşıyor ve İrena adama üzülüp ona yardım ediyor ve olaylar o günden sonra başlıyor..
Zarfın içindeki kağıdı elime aldım ve okumaya başladım.
İrena benim güzel beyaz gülüm. Senin kadar narin, kibar, güzel, asil ve tapılası bir varlık görmedim. Senin o narin tenine benden başka birinin dokunma düşüncesi bile beni çılgına çeviriyor. Ama sen merak etme İrenam seni her zaman koruyacağım kimsenin sana dokunmasına, yaklaşmasına hatta bakmasına bile izin vermeyeceğim. Eğer sana dokunan, yaklaşan ve bakan olursa onları öldürürüm. Bunu ölene kadar yapacağım...♡♡
Dona kalmıştım nasıl bir piskopat bunu yazmış olabilirdi ki. Kağıtta ölmek kelimesini koyu renkte yazılması çok dikkat çekiyor bir yandan da beni geriyordu. Kağıdı biraz daha inceledim belki yazan kişiyi imzasını atmıştır diye ama imza veya isim baş harfi yoktu.
Kağıdı ve zarfı yavaşça masaya koydum ve koltuğa oturdum. Arkama yaslanıp düşünmeye başladım. Kim böyle bir şey yapabilir di ki? Aklımda her ne kadar sayısız soru olsada çok uykum olduğu için odaklanamıyordum. Bütün eşyalarımı alıp kendi odama gittim. Eşyaları yerlerine koydum ve yatağa gömüldüm.
Sabah 5.17'de...
Gözlerimi bir huzursuzluk duygusu ile açtım. Ellerimle gözlerimi ovuşturup sildim. Biraz esnedim, biraz durup ayılmaya çalıştım. Yeterince kendime gelditen sonra telefonumu elime aldım. Saat daha sabahın 5.21'ydi. Uf aldım ve ayağa kalktım. Mutfağa gidip bı bardak su içtim. Bardağı alıp lavaboya koydum.
Biraz zaman geçirmek için telefonumla ilgilenmeye başladım. 15 dakika sonra sıkıldığımı fark ettim ve üzerime birşeyler giyip dışarı çıktım.
(Üzerine giydiği)
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Yolda yavaş yavaş yürüyordum. Cafe nin yakınlarında bir park vardı ve yolumun üzerindeydi. Elerim cebimde kulağımda kulaklıkla en sevdiğim şarkıyı dinliyordum. Yolun hemen sağ tarafında bir ara sokak vardı. Oraya yaklaşırken yerde bı sıvı gördüm. İlk bakışta ne olduğunu anlamadam da biraz yaklaşıp baktığımda ve o derin kokuyu aldığımda bunun kan olduğunu anladım.
İlk birkaç saniye dona kalsamda endişelendim biri yaralanmış olabilirdi yada bir hayvan. Dikkatli ve yavaş adımlarla ara sokağa girdim. İlerledikçe koku yoğunlaşıyordu ve rahatsız ediyordu. Kulaklığım çoktan çıkarmıştım. Ve telefonu elime alıp el fenerini yakmıştım. Hava aydınlık olmadığı için önümü goremiyordum. O yüzden telefonumun feneriyle önümü görebiliyordum.
Gittikçe kan damlaları bir birikintiye, birikinti de göle dönüşüyordu. Kanın yoğun olduğu yere telefonu çevirince kaskatı kesildim. Çöpün yanında yüzü tanınmayacak hale gelmiş bir adam yatıyordu. Telefonu az daha duruyordum. Ama korkudan telefonu sıkmamla telefon elimde kaldı. Birkaç adım geri gittim ve ara sokaktan çıktım. Olabildiğince çabuk bir şekilde polisi aradım ve bulunduğum yere gelmeleri için bulunduğum yerin konumuyu verdim. Polisi beklemeye başladım. Köşeye geçip beklemeye başladım.
