"ခေါင်းတွေထိုးထိုး ကိုက်နေပြန်ပါပီ.
"ကောင်လေး မင်းသတိရပီလား "
"ဒေါက်တာ ကျွန်တော်"
"ငါမင်းကို မှာထားတယ်လေ ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမလုပ်ပါနဲ့လို အသက်ပါသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မင်းကိုမင်းပြန်ကြည့် ဘာသွေးမှမရှိလို့ သွေးပုလင်း ချိတ်ထားရတဲ့ အခြေနေမှာ တောင် ကို့ကိုယ်ကို သေစေခြင်နေတာလား.
"ဒေါက်တာ...ဟို...
"ငါမင်းကို သွေးသားအရင်းလို့ သဘောထားလို့ပြောနေတာ" ကောင်လေး "
"ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ မျက်ရည်တွေ ကျနေတဲ့ သွေးမရှိတဲ့ မျက်နှာလေး ။
နှခမ်းတွေ တုန်ရီနေသည်"
"ဒေါက်တာ...ကျွန်တော်"
"မင်းဘာမှ မဖြစ်ဘူး ငါအတက်နိုင်ဆုံး တာဝန်ယူကုသပေးမှာ '
"ကျွန်တော်လေ...ဒေါက်တာ"
"စကားရဲ့ အဓိပါယ်က ဘာကိုပြောခြင်နေမှန်းမသိပင်မဲ့ ကောင်လေးအရမ်း စိတ်ထိခိုက်ထားတာ သိသာနေသည်"
"ကို့ကိုယ်ကို Judgment လုပ်ဖို့ တောင်စဉ်စားထားတာလား "
"ကိုယ် ခြေထောက် ကို တောင်မသယ်နိုင် တာ ဘာလို့ အရဲစွန့်နေတာလဲ "
"Hyung မဂ်လာပွဲ တက်ဖို့"
"ဘာ"
"သွေးပျက်သွာ ပြတင်းပေါက်ကို ငေးကြည့်ရင်း "
နခမ်းပါးလေးတွေ ခြောက်သွေ့နေပီ "
ဆံပင်တွေ လဲ အတော်ရှည်သည်" စကားလုံးတွေပြောနေဆဲ"။
"Hyung ကပြောတယ် ဗျ . ကျွန်တော်သေသွားလဲ အေးတာပဲတဲ့ "
"ကောင်လေး စိတ်ထိန်းစမ်း"
"ဒီလိုစကားမျိုးကို သူကဘာကြောင့်ပြောရက်တာလဲ ' မင်းကရော ဘာများလုပ်ထားလို့လဲ"
"စကားလုံးတွေ အသက်ဝင်လာပီ အသံလေးက ခပ်တိုးတိုး ငြင်သာသာ လေးကနေ ဒေါသသံသို့ကူးပြောင်းလာသည်"
"ကျွန်တော်အသက်ရှင်လို့ ဘာထူးအုန်းမှာလဲ"
"ဒီဆေးပိုက်တွေနဲ့ ကျွန်တော် အသက်ကို ကယ်နေစရာ မလိုဘူး သေသွားအေးရော ...။
"ချစ်တဲ့သူ တစ်ယောက်လုံး မပိုင်ဆိုင်ရတော့တာ လောကကြီးမှာ နေထိုင်ပီး ဘာအဓိပါယ်ရှိအုန်းမှာလဲ .။
YOU ARE READING
အချစ်ဦးမှ♡︎အချစ်ဆုံးသို့♡︎(အမောင်)💔
Short Story(အမောင်)💔💔 သူရှိလဲ ဖစ်တယ်မရှိလဲဖစ်တယ် သူရှိနေတုန်းကလဲပျော်ရွှင်ခဲ့တယ် သူမရှိတော့လဲ နေတက်အောင်နေခဲ့တယ်
