0552******* yazıyor
Bana şu ana kadar kim olduğumu bildiğini söyleme.
Tamam söylemem.
Ukalalık yapma.
Bilmene imkan yok.
Demek ki varmış.
Zeki olduğumu söylemiştim.
Çok gıcıksın!
Nasıl öğrendiğimi sormayacak mısın?
Hayır.
Peki. Engelliyorum artık seni. Bu kadar konuşma yeter. İş ciddiye biniyor ve sinirlerim geriliyor.
Paşa beyimize bak sen.
Nasıl öğrendin çabuk söyle.
Öncelikle Meva,
Seninle konuşmaya başladıktan kısa süre sonra, bir kıza yardım ettim diye bana laf atmıştın. Aslında benden çok o kıza laf atmıştın. Salak kız, teşekkür bile etmedi vs. şeyler söylemiştin.
Yaptığı hatayı üstlendiğimde benden çok ona sinirleniyor gibiydin. Bu durum beni biraz işkillendirdi. Ancak o sessiz kızın sen olacağını hiç tahmin etmezdim.
İkinci olarak,
'Geceden, yağmurdan, kartonlardan nefret ediyorum' gibi bir şey söylemiştin bir keresinde. Ondan birkaç gün sonra hocanın hikaye ödevlerini ben toplamıştım ve o zaman bunlarla alakalı bir hikaye okuduğumu hatırlıyorum.
Üçüncü olarak,
Gerçekten erkek olduğunu sanmıştım. Ta ki sen kız olduğunu ima edene kadar. Anneannemle konuştuğum gün sınıfta benim dışımda sadece üç kişi vardı. Biri erkek olduğuna göre kalan iki kızdan biri sendin. Eh, yukarıda saydığım şeylerle de birleştirince seni bulmak çok kolay oldu Meva.
Dördüncü olarak,
Geçenlerde sınıftan çıktığımda sınıfta kalan tek tük kişiden sadece senin elinde telefon vardı. Yani bana pek gizleniyormuşsun havası vermedin.
Yani bir aydır biliyorsun ve gelip yüzüme karşı hiçbir şey söylemedin?!
Kin tutan biri değilim Meva. Bundan sonra da gelip senden hesap sormam. Ama vazgeç benimle uğraşmaktan tamam mı?
Çünkü şu saatten sonra sana karşı anlayışlı davranır mıyım bilemiyorum.
Bu hallerin sinirimi bozuyor. Hiç samimi değilsin. Senin gibilerini çok gördük.
Yine başladık...
Nefret ediyorum senden.
Anlamıyorum.
Gerçekten.
Nasıl senin gibi dıştan aşırı sessiz, kendi halinde biri böylesine kin dolu olabiliyor?
Ne yaşadın da bu kadar ümitsiz ve nefret dolu oldun?
İnsanlar sadece nefreti hak ediyor.
Yanılıyorsun. Sevgiyi hak eden tonlarca insan var.
Sevgilerini hak ettiğimiz tonlarca insan var.
Bu insanların gidişi ise yürek parçalayacak cinsten.
Evet öyle biri vardı. Bir zamanlar.
Peki sen,
Kimi kaybettin ki?
Yoksa telefonda aşkım dediğin kişiyi mi?
Boşversene.
Abisiyim, o sarıldığım kişinin. Telefondaki de o kişiydi. Şakayla söylenilen bir sözdü.
