"ဒါေပမဲ့လည္း"
"Baby , ကိုယ္အရမ္းဆာေနၿပီ... ဒါက လုံးဝျပန္ထိန္းလို႔မရေတာ့ဘူးေနာ္"
ေျပာရင္းနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ သီဟနိုင္ကို ငုံ႕နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ နမ္းရင္းနဲ႕ပဲ ကြၽန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္က သီဟနိုင္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ဆြဲခ်လိဳက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕အေကာင္ေပါက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ...
"အို Baby , ေပါက္ထြက္မတတ္ကို ေထာင္ေနပါလား"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ သီဟနိုင္က နီရဲေနတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ကာေလတယ္။ အဲ့ဒါ သူရွက္ေနတာ၊ ဘယ္လိုေလးလဲကြာ ခ်စ္စရာေလး။
"ေဘဘီ့ကိုေကာင္းေအာင္ အရင္ျပဳစုေပးမယ္ေနာ္။ ခ်စ္တယ္ baby"
ကြၽန္ေတာ္ ေဘဘီလို႔ တစ္ခါေခၚလိုက္တိုင္း သီဟနိုင္ရဲ႕အေကာင္က တစ္ဆတစ္ဆနဲ႕ ပိုၿပီးေတာ့ တင္းမာလာတာကိုေတြ႕ရတာေၾကာင့္ baby ဆိုတဲ့ အေခၚအေဝၚကို ကြၽန္ေတာ္ အဆက္မျပတ္ေခၚေနလိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕အေကာင္ေပါက္ကို ေရွ႕တိုး၊ေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးေနတဲ့ လက္ရဲ႕အရွိန္ကိုလည္း မေလ်ာ့ေစရ။
"ပါးစပ္ထဲထည့္ေပးဖို႔လိုေသးလား Baby"
"အကိုသူရစိုး... ကြၽန္ေတာ္... အ့... ထပ္... ထပ္ေခၚ"
"Baby လို႔ အေခၚခံခ်င္တာလား ? "
"အ့.. အ့... အကိုသူရ... ကြၽန္ေတာ္... ၿပီး... ဟင္း..."
သီဟနိုင္ရဲ႕ ညည္းၫူသံနဲ႕အတူ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက သူ႕အေကာင္ေပါက္ဟာ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လာၿပီး အခ်စ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္လာတယ္။
"Baby က သိပ္ဆိုးတယ္ကြာ။ ကိုယ္ေတာင္ ဘာမွမဘာရေသးဘဲကို ၿပီးသြားၿပီ"
ကြၽန္ေတာ့္က်ီစယ္မႈကို စားပြဲထက္မွာ ေလကိုအလုအရက္ရႉေနရရွာတဲ့ သီဟနိုင္က အဖက္မလုပ္နိုင္။
"ေကာင္းရဲ႕လားေဘဘီ... အခု ကိုယ့္အလွည့္ေနာ္"
ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ သီဟနိုင္ရဲ႕မ်က္ႏွာဆီကို ငုံ႕ကိုင္းသြားလိုက္တယ္။ သူ အသက္ရႉလို႔အဆင္ေျပေအာင္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခ်န္လွပ္ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာအႏွံ႕အျပားကို တဖြဖြနဲ႕ အနမ္းမိုးေတြ ႐ြာခ်ေနလိုက္တယ္။
P_28 (Zawgyi)🚨
Start from the beginning
