Bağırıyorum çağırıyorum, duyan yok...kırk defa aynı yola aynı pabuçlarla çıkmak...her biri artık eskimiş yüzler şu manzaralar...yağmuru bana ıslak diye yutturacaklar...her suretiyle pabuçlarıma dolan ateşi bana enginlik diye söylüyorlar...yüzümün eskidiği kadar sizler de eskidiniz, heyhat! kim verecek bana benim olmayan meyveleri...kuru otlar, savsak bir köpek...neyin ne olduğunu bilecek karıncalar fakat durup soluklanmaktan bihaberler...kimi arayan onu bulur? hangi tesadüfler yoldaki paslı tabelayı devirecek?...kim bilir de o bilmez...hangi tarlayı sürmek için terliyorum...bana benim olmayanı veren, bana ben olduğumu kim söyleyecek... hangi ağacın gölgesi bana kucak olur, hangi oda mezar... bilinen o ki duyulmayacak bir şarkının ezgisiyle yaşıyoruz...söylenmemiş sözlerin anlamını arıyoruz...söyleyin, yaşarken arayanlar nerede...!
