Hoofdstuk 1

18.2K 626 83
                                    

Nova Rijn

Ik sta voor de spiegel in mijn nieuwe kamer, mijn bruine haar valt tot net over mijn schouders. Het bruin gaat richting rood, waardoor het richting de kleur van de bladeren van een boom gaat in de herfst.

Mijn vurige bruine ogen passen precies bij de rest van mijn uiterlijk: Mijn huid is niet wit maar ook niet bruin, mijn neus is niet groot en niet klein.

Ook mijn lengte, ik ben niet lang maar tegelijkertijd ook niet klein. Kortom: Ik zit overal precies er tussen in.

Mijn rondingen, om het zo maar even te noemen, zijn precies goed. Hoewel ik het daar niet mee eens ben, maar ik hoor mijn moeder al weer zeggen: 'Noof, je hebt een pracht lijf! Wees er trots op.'

Ik bekijk mijn outfit nog een keer om zeker te weten dat ik er zo mee door kan op een eerste schooldag.

We zijn net verhuisd, mijn moeder kreeg hier een baan aangeboden die veel beter betaalt dan haar oude baan. Zonder er echt over nagedacht te hebben had ze ja gezegd.

En zo kwam het dat we ineens onze tassen moesten inpakken en dat we nog geen vijf dagen later hier woonde.

Jesse, mijn broer, was woest geweest. Mijn zusje, Sara, daar in tegen had het allemaal prima gevonden. Maar wat kan je anders van een vijfjarige verwachten? Als mijn moeder tegen haar zegt dat het leuk is, vindt Sara het leuk.

"Nova schiet eens op!" schreeuwt Jesse van beneden. Ik werp nog een blik op de spiegel, zit alles nog goed?

Een zwarte spijkerbroek met gaten erin, een wit  t-shirt met de tekst Fuck Off erop en mijn bruine haar dat los hangt.

Jesse en ik moeten samen naar school rijden, aangezien hij wel al auto mag rijden en ik niet. Beide gaan we naar de zelfde school waardoor het ook weer makkelijk is qua rijden

Ik gris mijn zwarte rugzak van de grond en zwaai hem over mijn rug heen voordat ik mijn kamer uitloop naar beneden, waar Jesse al geïrriteerd op mij staat te wachten.

"Eindelijk" zucht hij terwijl hij mij mee de deur uitsleurt. Hij haalt de auto van het slot en gebaart dat ik moet instappen.

--

Ik prop mijn boeken in mijn kluisje waarvan ik net de kluissleutel heb opgehaald, samen met mijn rooster.

Ik heb zo direct eerst een uur wiskunde. Geweldig. Ik kan je één ding zeker vertellen over wiskunde: Het gaat niet samen met mij.

Na wiskunde heb ik Engels en dan nog Natuurkunde. En na al die ellende is er een wel verdiende pauze.

Ik pakte de boeken die ik nodig heb en doe ze in mijn tas. Met een klap deed ik mijn kluisje dicht en liep richting mijn lokaal. Nou dat was ik van plan.

Ik dwaalde de gangen rond zonder ook maar echt in de buurt te komen van het lokaal waar ik moest zijn. Het leek wel alsof ze steeds de getallen veranderen waardoor ik het niet zou kunnen vinden. Ik begon eindelijk de manier van nummering door te krijgen en vond mijn lokaal.

Maar naar binnen ging ik niet. Net iets verder op stond een groepje jongens. Ik moet toegeven dat ze er erg intimiderend uit zien, met hun lengte en vele spieren. En ook nog rond Jesse zijn leeftijd.

Ik wou mijn lokaal in lopen, met de nadruk op wou. Ik zag nu pas dat ze iemand vast hielden. De sterkste, en engste, jongen van het groepje hield een andere jongen bij zijn kraag vast.

Hij had hem tegen de muur gedrukt en zijn voeten bungelede hulpeloos in de lucht terwijl de jongens erom heen luidkeels aan het lachen waren.

De jongen die tegen de muur werd aangedrukt zag er doodsbang uit. Zijn getinte gezicht was wit weg getrokken.

His Human Mate | Nederlandse Versie | VoltooidWhere stories live. Discover now