"ခင်ဗျားတို့ကလည်းဗျာ အိပ်ရင်းနဲ့များ အသက်ထွက်နေပြီလားအောက်မေ့ရတယ် ခေါ်လိုက်ရတာ ဒီမှာ လိပ်ခေါင်းထွက်တော့မယ်"
ပြောရင်းနဲ့ နေလင်းက အိမ်ထဲကို ဝင်လာတယ်။ သူနဲ့ပါလာတဲ့တစ်ယောက်ကတော့ ခြံရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ပဲ...
"ကိုနေလင်း ခင်ဗျား ယောက်ျားခိုးလာတာလား"
ခြံရှေ့က ငုတ်တုတ်ကိုကြည့်ပြီး သီဟနိုင်က မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်။ သီဟနိုင်ရဲ့အမေးကြောင့် နေလင်းက အခုမှသတိရတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ လျှောက်လှမ်းနေတဲ့ သူ့ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး အနောက်ကို ပြန်လှည့်လာတယ်။
" သုံးမိနစ်တိုတိုလေး အဲ့မှာတစ်သက်လုံးထိုင်နေတော့မှာလား ? လာလေ... အိမ်ထဲဝင်"
"နေလင်း... မင်း"
နေလင်းရဲ့စကားကြောင့် ငုတ်တုတ်ကောင်က ဒေါသထွက်သွားတယ်ထင်။ ရှူးရှူးရှဲရှဲနဲ့ မတ်တတ်ထရပ်လာတယ်။ သို့သော် သူ့ဒေါသတွေကို ပြန်လည်မျိုသိပ်လိုက်ပြီး ဘေးမှာချထားတဲ့ အထုပ်တွေကို ဆွဲလို့ အိမ်ထဲကို ဝင်လာလေတယ်။
အပြင်ကနေ သူ့အိမ်သူ့ယာကို ပြန်လာသလိုမျိုးပဲ နေလင်းက အိမ်ထဲကို တည့်တည့်မတ်မတ်ဝင်ပြီး ငုတ်တုတ်ကောင်ကတော့ သူ့ရဲ့နောက်ကနေ ထက်ကြပ်မကွာလိုက်ဝင်လေတယ်။ နေစမ်းပါဦး။ သူကအိမ်ရှင်လား။ ကျွန်တော်တို့က အိမ်ရှင်တွေလား။ နှစ်ယောက်သား ဝင်သွားလိုက်ကြတာ ကျွန်တော်တို့ကိုလည်း ဂရုမစိုက်ကြ။
" သုံးမိနစ်တိုတိုလေး အဲ့အထုပ်တွေကို ဒီနားမှာချ"
အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းက စားပွဲခုံကို လက်ညှိုးညွှန်လို့ ငုတ်တုတ်ကောင်လက်ထဲက အထုပ်တွေကို နေလင်းက နေရာချတယ်။ အဲ့တော့ အဲ့ငုတ်တုတ်ကောင်ကလည်း စူစူအောင့်အောင့်နဲ့ နေလင်းညွှန်တဲ့နေရာမှာ လက်ထဲကအထုပ်တွေကို ပစ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ နေလင်းဘက်ကို ချက်ချင်းလှည့်လာပြီး ဒေါသတကြီးနဲ့ အော်လေတော့တယ်။
"ငါ့ကို အဲ့လိုမခေါ်... ဟမ် သူရစိုး"
နေလင်းကို အော်ရင်းနဲ့မှ ကျွန်တော့်ကိုမြင်ပြီး တအံ့တသြနဲ့ ရေရွတ်လာသော ငုတ်တုတ်ကောင်ကြောင့် ကျွန်တော့်မှာကြောင်သွားရတယ်။
P_26 (Uni)
Start from the beginning
