Issız

7.geriye dönüş

-EFKAR-

 Sanırım kazanmak benim yapıma ters.hayatımda ilk defa birşeyi bu kadar çok istedim ama onu da beceremedim... genelde öyle bir geceden sonra kızlar daha çok yanımda olmak ister o ise arkasına bakmadan kaçıp gitti...

Onun için çok endişelenmiştim. söylediği o sözlerden sonra daha da endişelenmiştim. okullar kapanalı iki hafta oluyordu. o iki hafta boyunca hergün Asmin'in yanındaydım. kız sürekli yer değiştiriyor abi.
...
o kadar iddalı konuşmuştu ki... çok korktum. kapıyı kırdığımda yerde kıvranan Asmin'le karşılaştım. hemen onu hastaneye götürdüm. ambulansın gelmesini bekleyemezdim. hemen midesini temizlemek için götürdüler yanımdan. bana bebekleri hatırlatıyordu. solgun ve masum... 
saatlerim onun için endişelenmekle geçti. cidden aramızda geçenleri bir hata olarak mı düşünüyordu?

yada ona yaklaşmamdaki amacı uçkurum olarak mı düşünüyordu. cidden dışşardan öyle mi duruyorum. ''cidden delirdim ama.''
doktor çıktı ve suratında sanki Asmin'iniz öldü başınız sağolsun der gibi baktı. gözümden ilk defa yaş süzülüyordu.

''sakin olun beyefendi. kız gayet iyi...'' sanki bu cümlenin devamı var gibiydi. ''bir sorun yok değil mi?

''yok hayır. bebek de iyi.!!'' bebek!!????
ben baba mı oluyordum?...  ben daha onun şokunu yaşıyordum. etraftaki bütün sesler uğultuya dönüşmüştü. Algıladığım tek ses doktorunkiydi. ''yanlız çok fazla hap kullanmış. yaşadığı için çok şanslısınız. bebek yaklaşık bir aylık. ama henüz tehlikeyi atlatmış değil. düşük tehlikesi var. uyanmasını bekliyoruz, geçmiş olsun.''

yuh lan daha yeni bir bebeğim olacağını öğrendim, onun da ölüm tehlikesi mi var. hayatta izin vermem.

-ASMİN-

gözlerimi araladığımda karşımda bir adet Efkar bulunuyordu. bana tuhaf bakıyordu. arkasından çiçek ve çikolata çıkarttı. çiçeği sehpanın üzerine koydu.

''biliyorum çok bişey değil ama annene giderken daha büyüğünü alıcam söz. ama bal getirdim. al bunu ye!!!'' konuşmama fırsat vermeden kaşığı ağzıma tıktı. '' güç toplaman lazım güç... peki canın bişey çekiyo mu? çekiyosa hemen söyle..'' durdu biraz ''bahğ söyle ha.''

''dur bi ya ne saçmalıyosun. ne çekmesi?''

''31... ne çekmesi olacak. aşeriyo musun diyorum... yoksa erken mi daha ?''

''sa-saç-malamalarına kat-la-nnmak zo-zorunda mıyım. n-ne iç-çtin sen?''

onu takmadım ve ayağa kalktım. ''hop hop napeyon ? bebğe zarar vercen.'' belimden tutup yatağa tekrar yatırdı. şoklardaydım. ''be-bek miğğ?''

''ahğğ sen bilmiyosun. yaklaşık bir aylık hamilesin. tebrikler aşkım. ben baba oluyorum sen anneeeğ''  o kadar heyecanlıydı ki, söyledikleriyle birlikte şok oldum. birden dudaklarıma yapıştı. öylece kaldım. o da karşılık vermediğimi anlayınca geri çekildi. 

gözyaşlarıma hakim olamıyordum.

''hey ağlama bebekler annelerinin ne hissettiğini anlarlarmış.'' ona anlamsızca baktım.

''sen uyurken telefondan baktım. hem senin ağlamana katlanamam.''

''e-e-efkar...''

''efendim amira.'' durgunlaşmıştı ifadesi.'' bana böyle seslenmesine alışmıştım.

''b-bak z-zor biliyorum ama g-galiba b-bebeğin b-bab-bası s-sen değilsin.''

efkarın gülen suratı söylediklerimle solmaya başladı. ''nasıl yani başkası mı var?'' onu öyle görünce içim parçalandı.

o an kendimi koruyamadığım için daha da nefret ediyordum kendimden.  

''hayır. anlatabilirim.!!''

''anlat o zaman!!'' sinirliydi, çok sinirliydi. ona başımdan geçenleri anlattım. telefon konuşmalarını, baloyu, o geceyi. hepsini ağlayarak ona anlattım. o kadar üzülmüştüm ki kekemeliğimin geçmesine bile sevinememiştim. ağlamamak için kendini zorluyordu. çünkü gözleri kıpkırmızı olmuştu. o anki sözleriyle ikinci bir şok yaşadım... 

 EVET KAYBETMEK DEMEK BEN DEMEKTİ, PEKİ EFKAR YOK NE DEMEKTİ?

LÜTFEN YENİ BÖLÜM HAKKINDA YORUMLAR YAPARMISINIZ! SİZCE EFKAR NE YAPMALI?''