ထိုအခိုက်အတန့်လေးအတွင်းမှာ ကြောက်ရွံ့မှုတွေကြားမှာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး နစ်မြှုပ်သွားသလိုခံစားနေရတယ်.....
"Daddy! !! Daddy!!!"
အချည်းနှီးဖြစ်သော်ငြားလဲ ရှဲ့ဟယ် အော်ဟစ်နေခဲ့ပါတယ်.....
"အခုချိန်ကစပြီး Daddy ပြောစကားနားထောင်ပါ့မယ်....ကျေးဇူးပြုပြီး မစွန့်ပစ်လိုက်ပါနဲ့....Daddy! !!!"
ကျောင်လင်းကလဲ သရော်တော်တော်လေသံနဲ့ရယ်မောလိုက်ပြီး.....
"အခုမှ ကြောက်ရကောင်းမှန်း သိနေပြီပေါ့.....ဒီလိုနေ့မျိုးရောက်လာမယ်မှန်းကြိုသိရင် အစကတည်းကမမောက်မာဘဲ ကျိုးကျိုးနွံနွံနေခဲ့သင့်တယ်..."
တစ်စတစ်ဝေးကွာသွားတဲ့ တန့်ကျင်းဝမ်းကို ကြည့်ရင်း ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ မျက်ရည်စက်တွေ တလှိမ့်လှိမ့်စီးကျလာတယ်.....ရုတ်တရက် ဘယ်ကရောက်လာမှန်း မသိတဲ့ ခွန်အားတစ်ချို့နဲ့ ရှဲ့ဟယ် အသံကုန်အော်ဟစ်လိုက်တော့တယ်.....
"သဘောတူတယ်....Daddy ပြောသမျှအကုန်သဘောတူတယ်.....ပြန်လာခဲ့ပါ...ကျေးဇူးပြုပြီး ပြန်လာခဲ့ပါတော့ Daddy "
ကျောင်လင်းလက်ထဲတော့ အရောက်မခံနိုင်ဘူး....ဒီကောင်တွေ အရှက်ခွဲတာမျိုးလဲ မခံနိုင်ဘူး....သေရတာထက်ဆိုးတဲ့ ဘဝမျိုးနဲ့လဲ မနေနိုင်ဘူး.....
ဒီလူက သူ့အဖေပဲ..... ငယ်ငယ်တည်းက သူ့ကိုကာကွယ်ပေးခဲ့တယ်... ချစ်ခဲ့တယ်...အရာအားလုံးကို ပေးခဲ့တာ သူ့အဖေဆိုတဲ့ ဒီလူပဲ....
ဒီလူ့ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုက သူ့အတွက်တော့ နတ်ဘုရားတွေရဲ့ ဖြစ်တည်မှုမျိုးပဲ...ဒီလူ့အနားမှာ နေရဖို့ ဘာမဆို လိုက်လျောပါ့မယ်......
ဒါ့ကြောင့်မို့....ကျေးဇူးပြုပြီး မစွန့်ပစ်လိုက်ပါနဲ့......
"အဖြစ်မှန်ကို ရင်ဆိုင်လိုက်စမ်း...အိမ်မက်မနေနဲ့ !!!"
ကျောက်လင်း အရှက်မဲ့စွာပြုံးနေတယ်....တန့်ကျင်းဝမ်းက ဘယ်တုန်းကများ ပြောပြီးသားစကားကို ပြန်ရုတ်သိမ်းဖူးလို့လဲ....တန့်ကျင်းဝမ်းကလဲ ဒီငမိုက်သားလေးကို ဖယ်ထုတ်ချင်တာ ကြာနေပြီ....ဒီကောင်လေး အခုထိ အိမ်မက်မက်နေတုန်းပဲလား....
YOU ARE READING
ငါးဆားနူအထက်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကိုဖြားယောင်းခြင်းနည်းဗျူဟာ
General Fictionဝင်ဖတ်ကြည့်ပါ။အားမနာတမ်းဝေဖန်ပေးပါ။
အခန်း (41)
Start from the beginning
