Part 20

195 3 0
                                    


Nagising ako sa Isang puting silid,naamoy ko din ang midisina kaya sigurado akong nasa ospital ako

"God Tin pinag-aalala moko ng subra kung hindi pa sinabi ni Mang Berteng na nandito ka sa ospital hindi ko malalaman"galit na paninirmon sakin ni Sansha

Hindi ko sya pinansin at nilibot ang paningin ko sa buong silid pero tangeng kaming dalawa lang ang nandito

"Nandito sina Allison kanina binisita ka pero nagpaalam din dahil ang inaantok na daw ang mga kasamahan natin ako lang ang nagpa Iwan"

"Anong oras na ba?"

"It's 7:30pm"

"Si Yana and Custin nasan Sila?"

"Si Yana ay kinuha na ni sister.But Custin? Yun ba yung batang Kasama ni Yana? Is that her best frien?"

Tumango ako "Where is he?"

Nagkibit balikat sya "Sabi ni Mang Berteng ang bumuhat daw sayo ang papa nong Custin nayon pero Iwan umalis na Sila kaagad eh"

Hindi ako makaimik.Yung batang yun at yung lalaking yun siguradong matutulungan nila ako para manumbalik ang mga alaala ko

"Tin Nicolas is calling kanina pa toh ako ang sumagot pero sinabi kung may pinuntahan kayo ni Allison at humiwalay samin,but he's calling again parang ayaw paniwalaan ang sinabi ko"

"Salamat Sansha ako ng bahala"

She tap my shoulder "magpagaling ka lalabas muna ako mag pupuntahan lang

Pagkalabas nya ay saka ko na sinagot ang tawag

"San ka galing?"

"Ummm sinama ako ni Allison para mamili ng groceries para sa mga Bata eh naiwan ko ang phone ko kay Sansha"

"Hindi ba kayo nag grocery muna Bago pumunta sa orphan?" Pangungusisa nya

"Nope excited na din kasi mga kasama ko na Makita ang mga bata",

"Bring your cellphone always pano ka makakapag update sakin! Pinag usapan na natin toh,don't wait na ipapasundo kita dyan para iuwi agad dito" galit nyang sigaw sa kabilang linya

Napangiwi naman ako "I'm sorry okey nakalimutan ko"

"Sir nandito naman si Mr.Salazar "rinig kung sabi ng secretary nya sa kabilang linya

Ilang minuto syang hindi nagsalita Bago nagpaalam sakin pero inulit nya muna lahat ng bilin at halus mag kakalahating oras na syang nagbibilin ang seryetarya naman nya ay ilang beses na din syang tinatawag

Matapus kung ibaba ang phone agad akong nakaramdam ng gutom,dahan dahan akong naglakad palabas ng silid ko

Magtatanong nalang ako kung nasaan ang canteen si Sansha out of coverage San kaya nagpunta ang babaeng Yun

Bigla akong napangiwi ng may bumangga sa balikat ko kaya bigla akong napayuko sa sakit grabi

"OMG sorry miss are you okey?"

Bigla akong napaangat sa taong nagsalita non at kahit sya ay nanlaki ang mata para bang nakakita ng multo

"Cristin? Oh my totoo ba tong nakikita ko?"hindi makapaniwalas nya

Pero bigla akong napatakip sa taenga ko ng bigla syang tumili

"OH MY GOD!!CRISTIN MARE ALFONZO!" Tili nya

Kaya lahat ng dumadaan ay napatingin samin

"Doc hinaan mo naman ang boses mo"saway sa kanya ng Isang nurse

Inirapan nya lang ito at bumaling ulit sakin, tinulangan nya akong tumayo at mahigpit akong niyakap dahan dahan akong kumalas

"I'm sorry miss do I know you?"nagtataka kung tanong

Tumawa sya ng hindi makapaniwalas "Tangena sigurado kabang hindi Moko Kilala?" Turo nya sa sarili nya

Umiling ako,seryuso nya naman akong tinignan Mula ulo Hanggang paa

Kinausap nya ang nurse saglit at hinawakan ang sa pulso tsaka hinila

Dinala nya ako sa Isang maliit na opisina I think this is her office,pinaupo nya ako sa visiting chair at hinubad nya ang coat na suot nya pagkatapus ay umupo na din sa upuan nya may hinalungkat sya sa bag nya at nilabas nya ang phone pagkatapus ay may tinawagan

Parang dalawang tawag ang ginawa nya pagkatapus ay hindi parin sya nagsasalita at nakatutok lang sa phone nya

Wala naman akong maisip na sasabihin,sa subrang tahimik mas kinakabahan ako ang daming tanong sa isip ko

Magsasalita na sana ako ng biglang bumukas ang pinto at pumasok ang Isang magandang babae at gwapong lalaki.Umupo ang babae sa tapat kung visitor chair at ang lalaki naman ay hinila ang single sofa sa tabi ng babae

Tinignan nila akong mariin kaya hindi ko alam kung saan ako titingin sa subrang titig nila sakin naiilang Nako

"I think she didn't remember anything"panimula nong babaeng doctor

"The isn't obvious Wenna? Look how she looks at as" irap nong babaeng nasa harap ko

"What happen?" Tanong ng lalaki at diritso ang tingin sakin

"I..I'm sorry guys but...I really...really don't...know you"nahihiya kung sabi

"Tell us everything simula nong magkamalay ka"

Huminga ako ng malalim Bago kinwento sa kanila,hindi ako naiilang na ikwento sa kanila ang Buhay ko para bang napakatagal ko na silang kilala at parang kilalang Kilala din nila ako sana naman at matulungan nila akong manumbalik ang mga alala ko

"That happen" kuminto ng Isang babae at napatulala

"Nicolas Glamor? Hos that fucking guy?"nakakunot ang noong tanong nong lalaki

"Can...you help me bring my... memories back?"

"We can't at baka hindi mo makayanan ang sakit na maiidulot nito sayo kung bibiglain ka namin,you need to remember it slowly" sabi ng doctor

"But I think we can tell her a little info about her self like name?" Alanganing Saad noong Isang babae

Napatango naman ako at pinagdikit ang dalawang palad ko "Please"

"Your full name is CRISTIN MARE ALFONZO your from here pero lumipat ka sa US because you want to move on from you ex" manimula nong doctor

"But you immediately back here in the Philippines for that fucking stupid deal" mura nong lalaki

"Oh by the way we'll introduce are self" sabi nong babaeng sa tapat ko"I'm Rose turo nya sa sarili nya

"I'm Wenna" sabi nong doctor

"And I'm Gab"

"Where you best friends"masayang sabi nong si Rose at mahigpit akong niyakap tsaka bumulong "I really really miss you Cristin"

Rinig ko ang mahinang hikbi nya "Rose your so crying baby" sabi nong Wenna pero kita ko din ang pangingilid ng luha nya at patakbong lumapit samin at nakisali sa yakapan

Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak pero ramdam na ramdam ko ang pagmamahal nila sakin nag-iyakan kaming tatlo don Hanggang sa kumalas na sila at si Gab naman ang yumakap sakin agad ko naman syang ginantihan

"Don't worry will help you remembered"

I'm sure that I'm very lucky to have them as my best friends that untill now even if i don't remember anything they still warmly accept me and willing to help me....

ITS JUST HAPPENWhere stories live. Discover now