İlker Abi: Polis ihbar hattını rahatsız etmeyi ne zaman bırakacaksın?
İlker Abi: Senin kolundan tutup karakola getirince mi, yoksa dört duvar arasına tıkılınca mı?
Başak: Hayır yaa!
Başak: Ben değildim o, kuzenim yazmış abi benim telefonumdan.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Başak| Esat ⛈️
Seri adımlarım boş sokakta yankı yapıp kulaklarıma iliştiğinde eş zamanlı hızlı soluk verişlerimde peşi sıra kulaklarımı tırmalıyordu. Saat henüz çok geç değildi ama hava çoktan kararmış, gece perdesini çekmişti. Gri bulutlar bir çarşaf misali sarmıştı gökyüzünü. Şiddetli bir gök gürültüsü göğü ortadan ikiye ayırırcasına koparken bir yağmur damlası kuru toprağa kavuştu.
Ardımdan gelen ayak sesleri beni daha fazla korkuturken koşar adım ilerlemeye başladım. Bir anda şiddetini artıran yağmur önümü görmemi zorlaştırsa da korkuyla çarpan yüreğim bir saniye bile durmadan ilerliyordu.
Kararmış hava, ıssız sokak ve ardımdan gelen kendini bilmez ayak sesleri... Sanırım İlker'e kavuşamadan hakkın rahmetine kavuşacaktım.
Ardımdan gelenin kim olduğunu biliyordum. Esat'ı bizim mahallenin girişinde, benim otobüsten inişimi izlerken gördüğümde beni beklediğini fark etmem uzun sürmemişti.
Direkt İlker'i aramıştım ama defalarca çalmasına rağmen her seferinde telesekretere düşmüştü. Bu hafta yoğun olduklarını biliyordum o yüzden aramalarıma cevap vermediği için ona kızamıyordum. Sadece mesaj olarak hızlıca "İ" yazıp gönderdim. Daha önce bana söz verdiği gibi saniyesinde yanıma geleceğini biliyordum...
Evimin olduğu sokağa ulaşan köşeyi dönmek için adımlarımı daha da hızlandırdığımda dirseğim büyük bir el tarafından tutulup çekildi. Korkuyla çığlık atıp geri kaçmaya çalıştım ama arkamdaki beden benden daha cüsseli olmanın avantajıyla kaçışımı engellemiş bedenimi duvara yapıştırarak tütün kokan ellerini dudaklarımın üstüne kapatmıştı.
"Benden bu kadar çabuk kurtulacağına inandın mı gerçekten küçük ispiyoncu sıçan?"
Bariton sesi kulaklarıma ulaşıp korkumu iki katına çıkarsa da, korktuğumu belli etmemekte kararlıydım. Beni birazcık tanıdıysanız her durumda kuyruğu dik tutmanın peşinde olduğumu bilirdiniz. Korkum hiçbir zaman dilimin önüne geçemezdi.
Ellerimi ağzımı kapatan eline sertçe sarıp dudaklarımı serbest bıraktıktan sonra; "Valla ne yalan söylüyüm varlığını bile unutmuştum satıcı köpek." Dedim.
Demesem daha mı iyiydi bilmiyorum ama suratına yayılan sırıtış sonumun hiçte iyi olmadığını söylüyordu. Kotunun arka cebinden çıkardığı çakıyı tam çenemin dibinde açarken dik duran kuyruğumun yere paralel inmesine sebep olmuştu.
" Ben bu hayatta üç tip insanı sevmem küçük sıçan; birincisi ispiyoncular, ikincisi dili gereksiz uzun olanlar, üçüncüsü de... İsmi Başak olanlar."
Ben hiçbirine uymuyorum ama fark ettiniz mi? Demek ki beni seviyor.
"o zaman beni seviyorsun? Sonuçta bu saydığın hiçbir kriterlere uymuyorum ben Esat Abicim."
