BENİ SEVMEN İÇİN UMUDUM VAR

2.BÖLÜM GERÇEKLER

Yalanın başladı anı okudunuz şimdi gerçekler. İrem koşarak yanımıza geldi Deniz'e bakarak alkışlamaya başladı hemen ardından kafasını ardından bedeninide döndürdü "ben den sonra cidden Afra'mı sen delirmişsin bana ihanet eden kızlamı sevgili oldun" beni kızdırmıştı çünkü etmemiştim "ihanet etmedi" bana cevap bile vermeden yanımızdan ayrıldı.  "seninle konuşmamız gerek ama burda olmaz" sorgulamadan direk "okuldan sonra takıla biliriz" dedim " hayır hemen benimle gel" dedi sorgulamama fırsat vermeden elimden tutarak beni çekiştirdi bende ona ayak uydurdum okulun çıkış kapısına geldimizde birden kapıdan çıktık güvenlik Denize baktı "gelicem Hüseyin amca merak etme" dedi ardından yüremeye devam ettik.

 "nereye gidiyoruz" cevap vermedi tam tekra sorucak'ken "gidince görürsün" dedi yol boyunca ikimizde konuşmadık yaklaşık sekiz dakkika sonra küçük bir kafeye gelmiştik. Küçüktü duvarları'nın yarısı siyah yarısı morda bazı yerlerinde ikiş renk karışmıştı hemen önündeki tahta bir kazığının üstüne sabitlenmiş bir tahta parçasının üstünde UMUT yazıyodu okadar farklı bir yerdeki daha öncü nasıl fark edemedimi sorgularken "incelemen bittiyse içeri girelim artık" Denizden gelen sesle irkildim.  kafamı aşağı doğru sallayarak onaylama işareti yaptım bir kaç adımla kapıya gelmiştik camdan olan kapının kulmun'dan tutan Deniz biraz güç uygulayarak kapıyı açtı önce o içeriye girdi arkasından ben girdim etrafıma baktımda şaşırdım çünkü kafe'nin içi dışından çok daha farklıydı duvarlar siyahtı duvarda asılı tablolar gözüme çarptı masalar sandalyeler her detay siyahtı renkli olan çok az şey vardı masaları aydınlatan farklı renkte ışıklar vardı biz beyaz olan ışığın aydınlattı masalar' dan birine oturuduk karşı karşıyaydık seyrek sakalları eşsiz tondakı mavi gözleri şimdi gökyüzü gibiydi alınmış kaşları yüzünün her zerresini daha yakından izleme vaktım oldu.

"İrem'le arandakı sorun ne" böyle bir soru beklemiyodum "benim bir sorunum yok ona ihanet ettimi düşünüyo ama öyle birşey yapmadım"dedim "neden öyle düşünüyo anlat" birden sorgulaması garip geldi "neden soruyosun" dedim "merak ediyorum" dedi bende anlatmaya başladım "İrem benim küçüklük arkadaşım tüm okul yıllarında birlikteydik benim hoşlandım biri vardı orta okulda Onur adında biri vardı üç sene sevdim oda İremi sevdi sonra sevgili oldular Onur amcı biriydi İrem'de ona istedini veriyodu ilk başta sonra sıkıldı Onur ayrıldı bahaneside Afra beni seviyomuş sen nasıl benimle sevgili olursun bunu bildiğin halde dedi İrem'de benim söyledimi düşündü ama zaten o en başından biliyodu kendisin'den hoşlandımı biliyodu" anlatırken başımı önümdeydi kaldırdığım mavinin en eşsiz tonundaki gökyüzü maviliği gitmiş yerine gecenin karanlık mavisi grlmişti sinirlenmiştı ama neye "amına kodumun amcısı yüzünden mı İrem sana bu tavra aldı gerçekten mi?" dedi "yani evet" dedim