BENİ SEVMEN İÇİN UMUDUM VAR

1- bölüm İlk başlangıç

Sabahın ilk ışıklarının yüzüme vurmasıyla uyandım. Gözlerim kamaşmıştı, adeta kollarımı iki yana açarak gerildim. Dakikalar sonra zorla uyanmıştım ve alarmım çalmaya başladı "of" diyerek kapattıktan sonra okul için hazırlanmam gerektiği gerçeğiyle odamın  içindeki banyoya gittim ve her zamanki gibi soğuk suyla aldığım duşun ardından havluya sarılarak odaya yöneldim ve odaya girer girmez dolabı açtım, askıdan formamı alıp giyindikten sonra siyah hırkamı aldım. Annemin "Afra hadi hala uyanmadın mı?" demesiyle irkildim hemen ardından "geliyorum" dedim ve kapıdan çıkıp merdivenlerden inmeye başladım.

"Günaydın anne" dedim sırıtarak ''günaydın gün ışığım" dedi. İçimi bir sevinç kapladı "hadi canım ben kaçtım acıkmadım dedim" ve telefonu unuttuğum aklıma geldi kendime sinirlenerek odama çıktım yatağımın kenarındaki telefonumu aldım annem "yine mi?" diyerek bağırıyordu bağırarak "evet" dedim. Aşağı inip akşamdan hazırladığım çantamı alarak kapıyı kapattım ve apartmandan çıkar çıkmaz çantamın ön gözündeki kulaklığımı aldım ve kördüğümü açmaya çalışırken durağa doğru ilerledim kulaklığımı çözdükten sonra telefonuma taktım.

 Müzik listemden Lost on you şarkısını açtım ve sabah güneş doğarken hala karanlık olan sokakta yürümeye başladım durağa doğru ilerlerken serviste olması için dua ediyordum durağa vardığımda servisi beklemeye başladım. Yaklaşık iki dakika sonra gördüm servis aracını,  durağın önünde durdu ve servise bindim, en arkaya oturdum o da her zamanki gibi sağ tarafta kapüşonunu kapatmış bir şekilde yola bakıyordu, bende ona... Yolda onu düşündüm her zamanki gibi. Okul bahçesine geldik ve servisten indim. Arkama baktım, yine en son o indi ve daha fazla beklemenin saçma olduğunu düşünerek "Deniz" diye seslendim, arkasını döndü göz göze geldik o mavi derin gözleriyle...

"Benim için önemli olan bir şey konuşabilir miyiz?" dedim ve sırıttı "Sonunda vakit geldi, aferin" demesiyle şoka girmem bir oldu "Nasıl yani sen neden bahsediyorsun?" dedim şaşkınlıkla "Benden hoşlandığın gerçeğinden" dedi ve nasıl olduğunu anlamadan "Evet de nasıl" dedim "Aylardır okulda kantinde maçta her yerde beni izlediğini fark etmeyecek kadar aptal değilim Afra" dedi ve kendimi nasıl bu kadar ele verebildiğimi düşünerek kendime kızdım ve dudağımı dişledim "Dudağını dişleme" dedi utançtan napıcağımı bilemedim "sen sevmiyorsun sanırım" dedim "sevdirirsin" dedi. Şaşkınlıkla "nasıl" dedim "yanımda olarak" dedi ve hemen ardından "yanımda olur musun?" dedi hem sevinçle hem şaşkınlıkla "evet" dedim ve dudaklarıma yapıştı ve ayrıldığımızda "beni sevmen için umudum var" dedim

..........