Onverwachts - Sven Kramer

Hoofdstuk 8

a/n:

Sorry voor de verlate update! Mijn moeder ligt helaas ziek op bed. Ik moest zelf werken de hele dag en daarna mijn zusje afzetten op de trein en mijn broertje ophalen van de woongroep. Dus ik denk er nu ineens aan.

Anyways, hier is ie alsnog! Fijn weekend allemaal!

Enjoy! Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"En toen kwam Sven je ophalen? Niet!" verrast keek Rosa haar beste vriendin aan. Ze hadden haar die afkorting gegeven omdat ze Rosalinde een verschrikkelijke naam vond. Demi verslikte zich in haar slokje Ice Tea green. "Het is echt waar." antwoordde Hailey op een rustige toon en roerde in haar cappuccino. Demi en Rosa waren haar beste vriendinnen die ze had ontmoet op de middelbare school. Alle drie waren ze klaar met school en of aan het studeren of aan het werk. Demi vermaakte zich met de studentenfeestjes in Amsterdam terwijl Rosa fulltime op een kinderdagverblijf werkte. Ze hadden allemaal heel verschillende dingen maar toch bleven ze naar elkaar toe komen. 

Vandaag was weer zo'n dag. Ook stond vandaag Sven zijn kwalificatie op de planning voor de Olympische Winter Spelen. Hij was de laatste van de groep die vandaag een wedstrijd moest rijden. Daarna kon het Jumbo Visma Team zich officieel aanmelden voor de spelen als Sven de winnende maakte. Hailey verwachtte niet anders maar was stiekem een beetje zenuwachtig. Demi en Rosa hadden eindelijk een gaatje kunnen prikken in hun agenda's om te zien hoe Hailey een wedstrijd coachte. Samen waren ze momenteel aan het lunchen in Heerenveen en gingen daarna richting Thialf. De meisjes logeerden in het appartement van Hailey dus het werd een gezellige boel. 

De ober kwam aangelopen met hun lunch en zette een overheerlijk broodje zalm neer voor Hailey. Demi en Rosa hadden iets meer dan haar. Maar Hailey wou steken voorkomen in haar zij tijdens de wedstrijd. Ze pakte haar mes en vork en begon haar broodje naar binnen te werken. Langzaam begon ze best nerveus te worden. Dit was haar eerste wedstrijd die ze samen met Sven ging doen. Hoe zou hij reageren? Zou hij zich gedragen? Zou hij naar haar luisteren? Hailey schudde haar hoofd. Hij moest wel naar haar luisteren. Een belangrijke kwalificatie stond verdomme op het spel. Waarom dacht ze hier nog overna? Ze kon Sven heus wel aan en als hij niet luisteren wilde was het zijn eigen stomme schuld. 

"Lee?" Rosa wapperde met haar hand voor haar ogen. Hailey knipperde verbaast en zag toen dat haar vork met een stukje zalm tussen haar bord en mond zweefde. "Sorry." gauw nam ze een hapje en legde haar vork neer. "Waar dacht je aan?" vroeg Demi plagend. "Gaat het misschien om een Friese jongen?" voegde ze er grijnzend aan toe. "Wat? Natuurlijk niet." antwoordde Hailey stoer en nam het laatste hapje van haar broodje zalm in haar mond. "Rosa, volgens mij is hier werk aan de winkel." zei Demi mysterieus tegen haar en deze knikte. "Ze maakt zich wel druk om hem." antwoordde Rosa. "Precies." "Hey!" zei Hailey hardop en ze schrokken allebei. 

"Ik zit gewoon hier hoor. En ik ben niet verliefd op Sven." knorrig nam ze een slokje van haar koffie. "Dat maak jij er nu zelf van." antwoordde Rosa met een lach. "Dat bedoelden jullie toch." zei Hailey. "Wij hebben niks gezegd over dat." antwoordde Demi. "Ugh, laat maar!" riep Hailey uit en alle twee haar vriendinnen moesten lachen. "Wouden jullie afrekenen?" vroeg dezelfde ober van net en onderbrak gelukkig het gesprek van de meiden. "Ja, graag." antwoordde Rosa en hij haalde het pinapparaat te voorschijn. Nadat Rosa had afgerekend liepen ze het restaurant uit. 

"Ik stuur jullie vanavond wel een tikkie." zei Rosa. "Is goed. Dan kan ik ook pas betalen." antwoordde Hailey en Demi knikte instemmend. "Dat komt wel goed." ze stapten alle drie in Hailey haar Audi. Hailey voorin, Rosa op de bijrijdersstoel en Demi achterin. Hailey startte de motoren, zette de muziek aan en ze reden richting Thialf. "Maar, Lee, even serieus. Dat wat er tussen jou en Sven speelt, is nu al jaren, moet er niet is wat gebeuren?" vroeg Demi voorzichtig en leunde wat naar voren. "Waarom moet er nu ineens wat gebeuren nu ik Sven coach? Het is niet veel anders, hoor." antwoordde Hailey terwijl ze geconcentreerd op de weg lette. 

"Jij zegt telkens dat hij je expres liet struikelen op het ijs en je toen expres in het wak liet glijden. Maar misschien ging het ook wel gewoon per ongeluk." zei Rosa. Bam. De pijn ging weer recht door Hailey heen. Moesten ze dit juist nu bespreken vlak voor zijn wedstrijd? "Neem je het nou voor hem op?" vroeg Hailey scherp en Rosa schudde haar hoofd. "Ik suggereer alleen maar wat. Maar het zou kunnen, toch? Alleen jij was heel boos geworden, wat begrijpelijk is. Maar misschien moet je het ook eens van zijn kant bekijken?" vroeg ze en Demi knikte instemmend.  "We zien wel. Eerst maar eens de wedstrijd." antwoordde Hailey nuchter en richtte zich op het verkeer voor haar. 

"Hai Marianne." Hailey glimlachte naar de vrouw achter de receptie van Thialf. "Ha Hailey, veel succes vandaag!" glimlachte Marianne. "Dank je wel. Het gaat wel lukken, denk ik." antwoordde Hailey bescheiden. "Zeker weten dat het jou gaat lukken, meis. Oh, sorry, ik moet deze even nemen." de telefoon ging. Marianne en Hailey staken hun hand naar elkaar op en ze liepen verder. "Hailey!" Kjeld kwam enthousiast naar hen toegelopen. Demi stond hem aan te gapen terwijl Rosa hem een hand gaf. Hailey gaf Demi een stomp en grinnikte. Rosa had Hailey haar neef een keer eerder gezien maar Demi daarentegen nog nooit. 

"Hey meiden, hebben jullie er een beetje zin in?" vroeg Kjeld beleefd. "Ja, ik ben nog nooit bij een schaatswedstrijd geweest." Demi kwam eindelijk weer bij zinnen en stelde zich voor. "Geloof me, je gaat er geen spijt van krijgen." glimlachte Kjeld. "Ik hoop niet dat Hailey en Sven elkaar vermoorden onder de wedstrijd." grapte Rosa en plagend keek ze Hailey aan. "Dat hebben ze tot nu toe nog niet gedaan. Maar soms kan het wel hard gaan tussen die twee." antwoordde Kjeld. "Ugh, stop is over Sven. Ik ga me omkleden." snauwde Hailey ineens, die het zat werd. Ze stampte weg van het groepje en liep richting haar kleedkamer. 

"Zo, ben je op oorlogspad?" ze schrok op en zag Irene Wust voor haar. "Nee, ik ben het gewoon zat dat iedereen mij en Sven aan probeert te duwen omdat het goed moet komen voor de spelen. Zoiets moet vanzelf gaan. Het is gewoon kut." gooide Hailey eruit en haalde eventjes diep adem. "Je wil het dus wel?" Irene trok een wenkbrauw op. "Dat weet ik nog niet." antwoordde ze eerlijk. "Wat het ook mag zijn wat er tussen jullie gebeurt is. Bekijk het eens op een rustige manier dan alleen dat gekloot tussen jullie. Het helpt niet. Denk er eens over na als de wedstrijden zijn afgelopen." adviseerde Irene haar en Hailey knikte met een zucht.

"Goed van je." glimlachte Irene. "Ik doe het alleen voor de Spelen hé. Niet om Sven." antwoordde Hailey. "Ja ja, maak dat de kat wijs." grijnsde Irene. "Zeg, heb je zin om vanavond als alles is afgelopen mee te komen naar een feestje met wat mensen?" "Ja gezellig!" glimlachte Hailey. "Ik stuur je straks wel een berichtje." antwoordde Irene. "Top!" Hailey stak haar duim op en liep nu eindelijk richting haar kleedkamer om zich te focussen op de komende wedstrijd.