" ဟဲ့ မီမီ.. နင္ေရာမလိုက္သြားဘူးလား "
" ဟာ.. မ ကုလားမ "
မ ကုလားမေတာ့ အိမ္ေပၚထိတက္လာၿပီး ကိုယ္လွဲေနတဲ့ကုတင္မွာ လာထိုင္ေနၿပီ..။
မထူးေတာ့ပါဘူး.. ဒီေန႔ ဖတ္လို႔အဆင္ေျပေသးမွာမဟုတ္ ။
စာအုပ္သာ ပိတ္ၿပီးထထိုင္လိုက္ရေတာ့သည္..။
" မနက္ျဖန္မွ သြားမလို႔.. "
" ငါေတာ့ ခဏေနမွသြားေတာ့မွာ.. အိမ္မွာဟင္းအိုးတန္းလန္းႀကီး "
ဟင္းအိုးတန္းလန္းနဲ႔မ်ား အိမ္လာေနေသးရလား..။
" ဆား႐ွိတယ္မလား နင္တို႔အိမ္.."
" အင္ ႐ွိတယ္ေလ.."
" နည္းနည္း ေခ်းစမ္းပါ.. ငါေစ်းမသြားရေသးေတာ့ ကုန္ေနၿပီအိမ္မွာက.. ဒီတစ္ေခါက္ သာဝတၳိေစ်းေန႔က်ရင္ ဝယ္ၿပီးျပန္ေပးမယ္ "
" ရပါတယ္ မကုလားမရယ္.. လိုသေလာက္ယူသြားလိုက္ "
" ေအး.. "
မကုလားမ အနားကထသြားေတာ့ ကုတင္ေပၚျပန္လွဲခ်လိုက္ကာ ပိတ္ခ်ထားတဲ့စာအုပ္ကို ျပန္ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္..။
ေစာနကဘယ္စာမ်က္ႏွာ ေရာက္ေနတာပါလိမ့္..။
" ငါ ယူသြားၿပီေဟ့.. "
" ဟုတ္.. ဟုတ္ "
ကိုယ္ဖတ္လတ္စ စာရြက္ကိုျပန္လွန္႐ွာေနရင္း လွမ္းေအာ္လိုက္သည္..။
" မိုးသီးေရ.. မိုးသီး "
ေဟာ.. လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္ေယာက္ ။
ဒီေန႔ေတာ့ စာအုပ္နဲ႔ကံပါပံုမရ..။
ဒီတစ္ခါေတာ့ စာအုပ္ပါခ်ခဲ့ကာ ျပတင္းေပါက္သြားရပ္ၿပီး ေအာ္ေျဖရသည္..။
" မိုးသီး မ႐ွိဘူးေဟ့.."
" မမီမီ.. မိုးသီးက ဘယ္သြားတာလဲ "
" ငါလည္းမသိဘူး.. မနက္ကတည္းက ထြက္သြားတာပဲ "
" သူမေျပာသြားဘူးလား.."
" ေအ့.. သူသြားတတ္တဲ့ေနရာေတြ နင္မသိဘူးလား "
" ႐ွာၾကည့္လိုက္အံုးမယ္.. "
ေအာင္ျပည့္ေတာ့ မိုးသီး႐ွာဖို႔ထြက္သြားၿပီ..။
မိုးသီးဆိုတဲ့အေကာင္ေလးလည္း ထမင္းစားခါနီးလည္းအိမ္ျပန္မလာေသးဘူး..ရြာ႐ုိးကိုးေပါက္လည္ပတ္ေနတာ ညေနမွပဲျပန္လာတယ္..ဒါေတာင္အသက္က ကိုးႏွစ္အရြယ္ပဲ႐ွိေသးတယ္ ။
YOU ARE READING
စြဲၿငိေႏွာင္တြယ္
Teen Fiction" ငါနင့္ကို အဲ့ဒါေတြမႀကိဳက္တာပဲ..ဘယ္ေတာ့မဆိုေပါ့တန္လြန္းတယ္..ဘာတစ္ခုမွေလးေလးနက္နက္မ႐ွိဘူး..တစ္ခုခုဆိုေ႐ွာင္ေျပးတတ္ဖို႔ပဲသိတယ္..ဒီအသက္ရြယ္ပဲေရာက္ေနၿပီ မေတြးေခၚတတ္ေသးဘူး..အဲ့လိုပံုစံပဲၾကပ္ၾကပ္လုပ္ ဘယ္ေတာ့မွေ႐ွ႕မေရာက္ဘူး သူမ်ားေနာက္ပဲနင္လိုက္ေနရမယ္ " "...
Part (1)
Start from the beginning
