ကုတင္မွာေနမပ်က္ စာအုပ္ၾကည့္မပ်က္ဘဲ အသံျပဳလိုက္သည္..။
အနားသြားမေနႏိုင္ေပါင္.. သက္သက္အလုပ္႐ႈပ္တာပဲ အဖက္တင္မွာ။
စာဖတ္ေနတာလည္း အ႐ွိန္ပ်က္သြားအံုးမွာ..။
" ညည္းအေဖျပန္လာလို႔ငါ့ေမးရင္ အေ႐ွ႕ဝိုင္းမွာလို႔.."
" အင္း.. "
" ခဏေနသူတို႔ျပန္လာေတာ့မွာေနာ္.. ထမင္းခူးေကြၽးလိုက္အံုး ေလ်ွာက္ပတ္မလည္ေသးနဲ႔ ၾကားလား.. "
" ဟုတ္ "
" ငါသြားၿပီ "
အေမကေတာ့ မွာၿပီးထြက္သြားၿပီ..။
ကိုယ္ကေတာ့ ကုတင္မွာေမွာက္ခံုလွဲအိပ္ၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ေအးေဆးႏွပ္ေနတုန္း..။
" မေသာင္းေရ.. မေသာင္း "
" ဗိ်ဳ႕.. အေမ မ႐ွိဘူး "
ဘယ္သူေအာ္ေနမွန္း ခြဲမရေပမယ့္ ကုတင္မွာေနမပ်က္ဘဲ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္..။
" ဟဲ့.. မီမီလား နင့္အေမေရာ "
" အေ႐ွ႕ဝိုင္းတဲ့.."
" သြားကူၿပီလား.."
" ထင္တာပဲ.. "
" ငါလည္း လိုက္သြားလိုက္အံုးမယ္.."
" ဟုတ္.. ဟုတ္ "
အေ႐ွ႕ဝိုင္းမွာ ၿမိဳ႕ကေနအၿပီးေျပာင္းလာၾကတဲ့ မိသားစုရဲ႕ အိမ္တက္ပြဲလုပ္ကူဖို႔ေလ..ရြာကလူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲ့အိမ္ေရာက္ေနၾကပါၿပီ ။
မီမီကသာ ဒီေန႔ အိမ္ကပ္ျဖစ္ေနတာ..။
မိစံတို႔ေတာ့ အဲ့အိမ္ကိုေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့..ဒီေန႔ကကူရမယ့္ေန႔ႀကီးကို မသြားခ်င္ပါဘူး ။
မနက္ျဖန္မွ အပီစားဖို႔သြားရမယ္..။
" မေသာင္း.. မေသာင္း "
လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္ေယာက္.. ။
" ဗိ်ဳ႕ အေမ မ႐ွိဘူး.. အေ႐ွ႕ဝိုင္းသြားၿပီ "
စာအုပ္ကို ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔မဖတ္ရဘူး..။
ေတာ္ၾကာေနရင္း တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေရာက္ေရာက္လာတာ..။
YOU ARE READING
စြဲၿငိေႏွာင္တြယ္
Teen Fiction" ငါနင့္ကို အဲ့ဒါေတြမႀကိဳက္တာပဲ..ဘယ္ေတာ့မဆိုေပါ့တန္လြန္းတယ္..ဘာတစ္ခုမွေလးေလးနက္နက္မ႐ွိဘူး..တစ္ခုခုဆိုေ႐ွာင္ေျပးတတ္ဖို႔ပဲသိတယ္..ဒီအသက္ရြယ္ပဲေရာက္ေနၿပီ မေတြးေခၚတတ္ေသးဘူး..အဲ့လိုပံုစံပဲၾကပ္ၾကပ္လုပ္ ဘယ္ေတာ့မွေ႐ွ႕မေရာက္ဘူး သူမ်ားေနာက္ပဲနင္လိုက္ေနရမယ္ " "...
Part (1)
Start from the beginning
