"အမေလးဘယ္သူေျပာလဲငါက်မယ္လို႔
ဟြန့္"

"ေအးပါ ေအးပါ"

"ဟိုေကာင္ေတြကၾကာလိုက္တာJoon မင္းစိတ္မလႈပ္ရွားဘူးလား"

"စိတ္မလႈပ္ရွားပါဘူး စာေမးပြဲကေျဖေနၾကပဲမဟုတ္လား အဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ဘူးေလ"

"ေအးေပါ့ မင္းကဆရာႀကီးကို ငါက်ၿပီးက်န္ခဲ့ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ Seokေလးရယ္ မင္းအဲ့လိုေတြေျပာေနမဲ့အစားအခုစာထိုင္က်က္ေနရင္ေတာင္ေအာင္တယ္ေလ"

"ဟီးး"

"ဘာလဲဒီေကာင္ေလးကမသိရင္ပဲသူကစာမရတာက်ေနတာပဲ ဘာတဲ့သူက်ရင္တဲ့လားကေလးကလားနဲ႕ "

"ေဟ Joonနဲ႕Hopeေလး"

"မင္းတို႔ကလည္းၾကာလိုက္တာကြာ "

"မၾကာပါဘူးHopeရာေျဖဖို႔တစ္နာရီေတာင္လိုေသးတာကို"

"ဒီမွာမင္းတို႔စားဖို႔ Ommaက စားစရာထည့္ေပးလိုက္တယ္ Kim Ommaကလည္းအရမ္းႀကီးစိတ္လႈပ္ရွားေနဖို႔မလိုဘူးတဲ့ ေျဖနိုင္မွာပါတဲ့

"ေဟJoonၿငိမ္လွခ်ည္လား ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးထယ္ေလးရာ ငါတို႔စာေမးပြဲႀကီးၿပီးရင္မေတြ႕ရေတာ့ဘူးေနာ္"

"ေအာ္ ေနာက္ႏွစ္ေက်ာင္းျပန္တက္ရင္ေတြ႕ရမွာပဲကို"

"ဒါေပမဲ့ေက်ာင္းကပိတ္အုံးမွာေလကြာ အဲ့ဒီၾကားထဲတခ်ိဳ႕အရာေတြကေျပာင္းလဲသြားနိုင္တယ္မဟုတ္လား"

"အဲ့တာကေတြးပူမေနနဲ႕ ငါတို႔နီးနီးေလးေလးလာလည္လို႔လဲရတာပဲကိုမင္းကလည္း"

"Seokေလးကေရာ"

"ငါလည္းတခါတေလလာလည္မွာေပါ့ကြ"

"အင္း ကတိေနာ္"

"ေအးဆို လာလာစားရေအာင္ ၿပီးရင္စာျပန္ႏႊေးရအုံးမယ္"

"အြန္း"

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေန႕တိုင္းေတြ႕ေနရေပမဲ့တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကမေတြ႕ရေတာ့ဘူးေလအဲ့လိုေျပာင္လဲသြားမဲ့ထဲမွာတစ္ခ်ိဳ႕
သံေယာဇဥ္ေတြပါသြားမွာလဲေၾကာက္ၾကသည္မဟုတ္ပါလား..

ေတာင္ ေတာင္

"ဝင္ရေတာ့မယ္ေသခ်ာေျဖၾကေနာ္"

~~~ မူပိုင်~~~ (Completed)Where stories live. Discover now