ဘတ္ဟြၽန္းသတိတရ စာတိုက္ပံုးေလးကို ၾကည့္မိေသးသည္။ တစပ္တည္း စူပုပ္ေနတတ္တဲ့ လူဂြစာေလးရဲ့ သူ႔ရဲ့စာတိုက္ပံုးေလးကိုထိလို႔ ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ ရုပ္ကေလးပါျမင္ေယာင္မိလာေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း ရယ္မိေသးသည္။ စာတိုက္ပံုးေလးထဲမွာ စာတစ္ေစာင္။ တကယ္ပဲ ဘယ္သူကမ်ား ဘတ္ဟြၽန္းဆီ စာပို႔သတဲ့လဲ။ စဥ္းစားမရေပမယ့္ ထုတ္ေတာ့ ယူလိုက္ရသည္။
လိပ္စာက အေသအခ်ာကို ဘတ္ဟြၽန္းသို႔လို႔ ေရးထားတာျဖစ္သည္။ ဘယ္သူပါလိမ့္။ ဖြင့္ၾကည့္မလို႔ေပမယ့္
"ကေလး အိမ္ေရ႔ွမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ လာေလ အျပင္မွာေအးတယ္။"
"ဗ်ာ ဟုတ္..."
အန္တီ။ ဟုတ္ပါတယ္ ထင္းရႉးေတာေလးေနာက္က အန္တီပါ။ ၿပီးေတာ့ ခ်န္းေယာလ္လီနဲ႔ တစ္စက္ေလးေတာင္မတူတဲ့ ခ်န္းေယာလ္လီရဲ့ အေမ။ ေနပါၪီး အန္တီက ဘယ္လိုလုပ္...
"ျမန္ျမန္လာ ..."
"ဟုတ္...."
ေတြးလက္စေတြ တိခနဲပ်က္က်သြားကာ အန္တီ့ေနာက္က ဘတ္ဟြၽန္းက နာခံတတ္တဲ့ ေခြးေပါက္ေလးေတြလို ။
ဘတ္ဟြၽန္းက စာအိတ္ကေလးကို အံဆြဲေလးထဲထည့္ရင္း ထမင္းပြဲျပင္ေနတဲ့ အန္တီ့ကိုကူရသည္။
သေကာင့္သားကေတာ့ သူနဲ႔မဆိုင္သလို ဘဲ့ဟာနားမွာငုတ္တုပ္။
"အန္တီ ကြၽန္ေတာ္ ဘာကူလုပ္ေပးရမလဲ.."
"ေရာ့ ဒီၾကက္သြန္နီေတြ ခ်န္းေယာလ္လီေရ႔ွခ်ေပးလိုက္ အခြံႏႊာလို႔.."
"ဗ်ာ..."
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ ျမန္ျမန္သြားေပခ်ည္.."
ဘတ္ဟြၽန္း အထြန္႔မတက္ရဲေတာ့။ အန္တီက အခြံႏႊာတဲ့ ဆိုၿပီးသူ႔ေရ႔ွခ်ေပးေတာ့ ထိုဂ်စ္ကန္ကန္ေလးက မ်က္ခံုတန္းေတြ တြန္႔ခ်ိဳးခ်လိုက္ရင္း...
ဘာလုပ္တယ္ထင္ပါသလဲ.???
ဟုတ္ကဲ့ ဓားကေလးကို ေကာက္ကိုင္လို႔ ရူတည္တည္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ စႏႊာရတာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္လဲ ဘယ္ေလာက္အေၾကာတင္းတင္း ၾကာရွည္မခံပါဘူး ခနေလးေနေတာ့ တရႉးရႉးတရွဲရွဲနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြေရာ ႏွာရည္ေတြေရာ ရႊဲလို႔...
ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ အန္တီ့နားမွာ လိုတာကူရင္း ရယ္ခ်င္တာ မနည္းေအာင့္ထားရတယ္။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Till The Day;...(completed)
Фанфикကိုယ်စောင့်နေမှာပေါ့ မင်းမျက်ဝန်းက တိမ်စိုင်တွေ ငွေ့ရည်ဖွဲ့ဖို့ မင်းနှလုံးသားက ဒဏ်ရါတွေ နွေးထွေးစေဖို့ မင်းလက်ဖဝါးလေး အေးစက်မနေစေဖို့ သံသရာဆုံးရင်တောင် မင်းက ပြန်လာမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကရပ်စောင့်နေမှာပေါ့... အဲ့ဒီနေ့အထိပေါ့....
