lolipopu kırıp içindeki sakıza ulaşınca lolipopu çubuktan ayırıyor ve çubuğu yere atıp yoluna devam ediyor.Tekrar bir çıkmaz sokağa giriyor ve sokağın en sonundaki kapıya ulaşıp açıyor ve içeri ayakkabıları ile giriyor.
Hayatı sürekli çıkmaz sokaklarda sıkışan birinin evinin de çıkmaz bir sokakta olmasına şaşmamalı elbet.
Hiç beklemeden elini cebine atıp uyuşturucuyu çıkarıyor ve ilk önce uzun uzun inceliyor.Bu boku bırakamadığı için hayatının böyle olduğunun farkında,ama bu boku ona alıştıranlarda arıyor hatayı.Hep suçlamak için birilerini arıyor.
Ambalajı açıyor ve toz şeker şeklinde olan uyuşturucuyu dikiyor.Tatlı geliyor,tıpkı toz şeker gibi.
Uyuşturucunun onu uyuşturduğunu hissetmeye başlıyor.Beyni uyuşuyor ve algısını kaybediyor.Hiçbir şey düşünemeyecek hale geliyor,sersem oluyor.Damarlarında ki kan akışını hissediyor ve kalbinin bu kadar hızlı atışını duymaktan hoşlanıyor.Birşey düşündürttüremeyecek kadar uyuşturduğu için sevmekte zaten bunu.
Yandığını hissediyor ve susuyor ama ayağa kalkamayacağını biliyor.Sadece bekliyor ve anın keyfini çıkarmaya bakıp kendinden geçmiş bir şekilde sırıtıyor.Mayhoş bir şekilde.
