Köprüdeki Kız (Töre)

13.Bölüm

Başımda bir ağrıyla açtım gözlerimi.. Başımın üzerinde çalışan makinaların sesleri başımın ağrısını tetikliyordu sanki hastanede olduğum çok belliydi. Kafamı karşıdaki camdan pencereye çevirdim Emir oradan bakıyordu. Benim o tarafa bakmamla birilerine seslendi . 5 dakika sonra odaya 1 hemşire ve ve doktor arkasından Emir girmişti.. Doktor gelip ışıkla gözlerime tutup baktı hemşirede aynı zamanda seruma bakıyordu. 

"Hastamız şuan gayet iyi zaten sadece uyanmasını bekliyorduk yarın çıkabilirsiniz iyi günler" dedi ve çıktı hemşirede arkasından. Emir doktor gittiğinde sandalye çekip yanıma başıma oturdu. Ellerimi ellerinin içe aldı ben ise hemen ellerimi çektim ve kafamı öteki yana çevirdim. 

"Kumsal yüzünü dönme bana ne olursun özür dilerim bilmiyordum bu kadar korkup kriz geçireceğini affet beni" dedi o kadar samimiyet sizce geliyordu ki söyledikleri bana güvenmeyi beni dinlemeyi  seçebilirdi ama o Alev'in bir sözüyle beni karanlık bir odaya kapatmıştı. Ya teyzesinin benim hakkında söyledikleri ne olacaktı. Benim bir tarafım Emir'i affetse diğer yanım asla affetmeyecekti. Bana söz vermişti zarar vermeyecekti ama sözünde bir gün bile duramadı. O an içeriye kendi annem girdi Emir kalkmak zorunda kaldı 

"Annem kuzum sana ne oldu böyle ne yaptılar sana bilmiyorlar mı o geceden sonra karanlıkta kalınca korkup kriz geçirdiğini " dedi ve anlımı öptü 

"Bir şeyim yok anne tamam mı korkma sende, yok bilmiyorlardı" dedim sesim kısık çıkmıştı bayılmadan önce çok bağırmıştım... Annem beni öpüp kokluyordu. Ki içeri tanıdığım herkes girdi Berna abla " Geçmiş olsun canım" dedi tebessüm ettim. Hülya anne yanıma gelip "Nasılsın kızım daha iyi misin " dedi iyiyim dedim Davut baba ve benim babam da sormuştu babam gelip anlımı öpmüştü ikimizde tebessümle ayrıldık birbirimizden 

"Şey ben eve gitmek istiyorum erkenden çıksak kendimi daha iyi hissederim " dedim herkes bana bakıyordu 

Kızım iyiliğin için burada bir gece daha kal bak zaten akşam oldu sabah çıkarsın ha" dedim Hülya anne 

"Ama anne " dememe kalmadan annemde onayladı

"Evet kızım Hülya dünürüm haklı bu gece kal hatta yanında ben kalayım" dedi ama 

"Yok ana yanında ben kalacağım " dedi Emir 

"De haydi gelinde iyiyse herkes evlerine gitsin yarın bizim konağa gelirsiniz" dedi Davut baba herkes tekrardan geçmiş olsun deyip gittiler sadece ikimiz kalmıştık artık..

 Emir tekrardan sandalyeyi çekip yanıma oturdu. Ama ben diğer taraflara bakıyordum. 

"Kumsal yüzünü bana dönme " dedi 

"Dönmeyip de ne yapayım ha söylesene yapıyorsun sonra özür diliyorsun Kumsal da salak saf hemen affediyor değil mi " dedim bir anda artık susmayacaktım.

"Çok haklısın öyle yapmamalıydım. Sen burada yatarken bana Ebrar yengem olanları sizin konuştuklarını duymuş hepsini anlattı. Seni dinlemeliydim biliyorum. Zaten şirketten sinirli dönmüştüm onların dedikleriyle kan beynime sıçradı özür dilerim Kumsal.." dedi bu sefer kolay kolay affetmeyecektim onu.. 

"Sana kapıyı kapatmadan çok yalvardım Emir çok ben ikinci kez birine böyle yalvarıyorum böylesine çaresizdim ikisinde de ama engel olamamıştım anladın mı bana bunu yaşatan sensin " dedim elime gözyaşım düşmüştü ne yani ben ağlıyor muydum hiç farketmemiştim.

"Kurban olurum ağlama Allah belamı verseydi de böyle bir şey yapmasaydım sana bunları yaşattığım için özür dilerim "  dedi pişman görünüyordu ama gerçeği değiştirmiyordu.