Köprüdeki Kız (Töre)

6.Bölüm

MEDYA ; EMRİ ARNAS

----------------------------------------------------------------------

Hayat, zorluklarla mücadele ettiğimiz bir yer olabilir; fakat, herkes mücadeleyi kazanamaz...

Gözlerimi açmaya çalışıyordum çünkü başımda çözemediğim şekilde bir ağrı vardı. Neredeydim ben başımın üzerindeki öten cihazların sesleri geliyor. Canım neden bu kadar çok acıyor .En son hatırladığım şey Emir'le konuşuyordum ayağım takıldı ve düştüm ondan sonrası bende yok. Bütün aksilikleri kötü şeyleri neden ben yaşıyordum ki anlayamıyorum. Neden bu kadar kurtulmak istiyorken inatla yaşıyordum. Hala gözlerimi açmak için uğraşıyordum ki gözlerimi yavaş yavaş açtım. Işıklar gözlerimi kamaştırıyordu gözlerimi bir kaç kere kırpıştırdım ve anca öyle açabildim.

Kafamı yana çevirmemle Emir baş ucumda oturuyordu. Belli ki bir tarafa dalmıştı uyandığımı anlamadı. Boğazım o kadar çok kurumuştu ki konuşmak istiyordum ama konuşamıyordum. O sırada Emir uyandığımı farketti..

"Kumsal iyi misin ne istiyorsun bir tarafın mı ağrıyor hadi söyle" dedi çok endişelenmişti belli peki ya durumum bu kadar kötü müydü ki.. sadece

"Su-u" istiyorum diye bildim boğazım felaket acıyordu. Yüzümü ekşittim.

"Tamam bekle sen, ben doktora haber ederim " dedi ve bir hışımla çıktı ve beş dakika sonra kadın bir doktorla içeri girdi.

"Kumsal hanım nasıl hissediyorsunuz ağrınız var mı " dedi doktor

"Su" diye bilmiştim sadece, çok susamıştım.

"Tamam Kumsal hanım su vereceğiz ilk öncelikle kontrol edelim " dedi doktor. O sırada hemşire girdi ve doktor su içirmesi gerektiğini söyledi ve hemşirede yanıma doğru gelip yavaş bir şekilde beni doğrultarak su içirdi . Dudaklarıma değdiği an hayatım yenilendi resmen. Yutkunurken canım acıdığı için yüzümü buruşturdum sadece. Ve doktor gözlerime ışık tuttu bir kaç kontrol ettikten sonra geri çekildi o ana kadar Emir'in olduğunu unutmuştum bile göz göze geldik. Bana öyle bir bakıyordu ki gözlerinde ki bakış "ACIMAKTI" lanet olsun ki evet öyle bakıyordu. Ben ise sadece üzüldü sanmıştım ne safım...

"Kumsal hanım ben bilgilendirmeyi Emir Beye yapacağım size açıklayacaktır , istirahatınıza devam edin ve kendinizi yormayın lütfen " dedi bende sadece tamam demekle yetindim ve yavaştan üçü dışarı çıktı.

Ben ise yine ve yine tek başımaydım. Peki benim annem babam nerede sonuçta evde düştüm Emir'in haberi olduysa onlarında olmuştur. düşünüyordum öyle hemşire iğne yaptığına nazaran ağrılarım hafifti. Kapının açıldığı yöne döndüm ve bana çok korkmuş endişeli bakan iki gözle karşılaştım Annem...

"Yavrum annem güzel kızım nasılsın neler geldi başına bizi çok korkuttun" dedi ah canım annem tek bana yanan üzülen acımadan bakan sensin hakkını nasıl öderim

"Annecim iyiyim sadece ağrılarım var neyim var benim neler oldu." dedim konuşabildiğim kadar

"Şimdi bunları düşünüp kendini yorma anlatırız kuzum sadece iyi olmaya bak" dedi

"Anne uyandığımda yanımda yoktun neredeydin " dedim

"Kızım başında Emir durmak istedi bizi de giyinmemiz için eve yolladı " dedi ne yani başımda o mu beklemişti neden ama işte kurtuluyordu benden neden bu önemseme çabası anlamıyorum...

"Tamam annecim sende sil o göz yaşlarını iyiyim ben " dedim ne zaman girdiğini anlamadığım Emir Karşıdan bize tebessüm ederek bakıyordu. Bir dakika o gülümsüyordu..