+18
Aşklarıyla birbirine bağlı iki kişi.
Elisa ve Poyraz.
Peki Elisanın hayatına gerçek ailesi girerse.
Poyraz boks hocası ve spor salonu işletiyor tek istediği Elisayla bir aile kurmak.
Elisa ise üniversitede doktorluk okuyor.
Abiler kitabı
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şu an koltukta Poyrazın kolları arasında yatıyordum. Saçlarımdaki elleri ise beni zorluyor, uykumu getiriyordu.
Hastaneden kimseyi dinlemeden çıkmıştık.
Ben bu yaştan sonra bir aile istemiyordum.
Benim bütün ailem Poyrazken yeni bir aile istemiyordum.
Hem yakında ailemin bütün katlarını kurucaktım.
Poyraz beni şu anda evlenmemizi söylesede ben okulumu bitirdikten sonra istiyordum.
Tabi eğer beni ikna ederse orası ayrı.
Poyraz " ne düşünüyorsun." Dediğinde dikkatimi ona verdim.
Dudağımı büzüp " hiçbir şey." Dedim.
" Peki ne hissediyorsun." Diye sordu.
Derin bir nefes verip " aslında birşeyde hissetmiyorum. Sadece bu yaştan sonra bir aile istemiyorum. Benim bir ailemde var o da sensin."
Kafamın üzerine öpücükleri sıralarken konuştu " kadının bakışlarını gördüm."
Kafamı kaldırıp ona baktım. Şu an yüzüm yüzüne hizalıydı.
Ben onun yüzünü incelerken o bu sefer yanağıma küçük küçük öpücükler konduruyordu.
Sessiz bir şekilde " bir şans versen onlara."
Kafamı eğip boynunun arasına koydum.
Poyrazın anne ve babası evdeki yangında ölmüştü. Anne ve babası Poyrazı sevmemekle beraber eline mendil verip sokaklara salıyormuş.
Önemli olan ise küçük kız kardeşininde o yangında ölmesi.
Benim ailem ise tabi onlara aile demekse. Beni hep sokaklarda uyuturlardı. Eve almazlardı. Benim hata sonucu olduğumu söylerlerdi. Benle uğraşmak istemezlerdi.
Ama ben hiçbir zaman onların karşısında hep güçlü durup kendimi korudum.
Sokağa attılar keşke burda hergün yatsam dedim, yemek vermediler ne güzel işte zayıflarım dedim, Bodrum'a kitlediler sizin yüzünüzü görmektense burda ömür boyu kalırım dedim.
Her yaptığım başarıyı kıskandılar.
Ama başaramadılar.
Aslında o aile için bir yandanda korkuyordum. Kızları vardı ya beni istemezlerse ve ben onlara alışırsam.
Eğer o ailede üzülürsem onlara göstermezdim ama içimin yanmasınıda istemezdim.
Derin bir nefes aldığımda sevdiğim adamın bana nefes aldıran kokusunu soludum.
Ard arda boynunda nefes aldığımda gülmüştü.
Poyraz " tamam güzelim haklısın çok güzel kokuyorum ama koku bırakmadın bizede."
