_-24.Bölüm-_

7K 235 19
                                    

Merhabalarrrr, yeni bölümle karşınızdayım, okullar tatil olmasına yüz tutmasına boş derslerinizde keyifle oluyacağınız bir bölüm yazdım umarım beğenirsiniz.

Keyifli okumalar dileriiiimmm.

Aliyle hint dizilerindeki gibi bir saatlik bakışmalarla geçen sahneyi yaşıyorduk anasını satayım.

Transtan çıkar gibi kendime gelip kendimi mavi gözlerden çekip gözlerimin dolmasına engel olamadım duygu değişimime büyük bir göz devirip

Ali'nin yanıma oturuşunu izledim, düzgün ütülenmiş gömleği özenle düzeltilmiş kravatıyla bana tebessüm atıyordu.

Herkesin tepkisine çekmemek amaçlı " A..ali s...sen nasıl burayı b...buldun? "

Dediğimde cevap vermeden alayla sırıtarak geriye yaslandı, bu o çocuktu kardeşini öldürmekle suçlandığım kişi ölen kızın abisi...

Derste kendimi diken üstinde oturuyormuş gibi hissettim, zilin çalmasıyla daha fazla oyalanmayıp " beni takip et. "

Diyerek arka bahçeye doğru ilerledim, beni takip ettiğinde yüzündeki alaylı gülümseyi parçalamak istiyordum, kardeşini benim öldürmediğimi adı gibi biliyordu.

Göz yaşlarımı tutamayıp hızlıca sarılarak ağlamaya başladım, o çocuk halimle bana inanan tek insan oydu. Kızı ne kadar katil olarak savunsakta kimse bizi dikkate almamıştı.

İki yüreği yaralı çocuklardık biz. " ağlama be Güneşim, bak benide üzüyorsun. "

dediğinde daha şiddetli ağlamaya başladım, hayatımda uğradığım ilk fedakarlığı o yapmıştı bana, yalnız kalmamam için okulda kalıp

İkimizde birbirimize destek olması için benim için sınıfta kalmıştı. Yıllar önce birbirimize söz vermiştik, ne olursa olsun adaleti sağlayıp

birlikte buluştuğumuz ilk anda katili araştırıp adaleti sağlamak için elimizden geleni yapacaktık.

Sonunda ağlamayı bıraktığımda elini uzattı. " var mısın Güneşim Dünya'yı altüst etmeye küçücük etimiz butumuz olsada benimle bu yola çıkmaya "

dediğinde elimden geldiğince gülümseyip elini tutarak " varım! " dedim...

^^^^^^^^^^^^^^^^

Üstümdeki bakışları umursamadan onsuz olduğu anları üstü kapalı bir şekilde anlatıyordum.

Anlattığım zibilyoncu hikayeye bembeyaz dişleriyle kahkahalar atıyordu.

Masaya gürültülü bir şekilde birisi elini koyduğunda Asır'ın gözleriyle karşılaştım.

Ali kaşlarını çatıp Asır'a baktı. " hayırdır bir sorun mu var? "

" Güneş konuşmamız gerek. " diyen Asırla gözlerimi devirdim, ben bu çocuğu tanımıyor gibi davranacaktım birde değil mi?

" seninle konuşcağı birşey yok hadi. "
Diyerek korumacı bir tavır sergilediğinde Asır'ın dişlerini sıktığını görbiliyordum, ikiside patlamaya hazır bir volkan gibi duruyordu...

Of of neydi o öyle diğerki bölümde çeteler iyice ortaya çıkmaya başlayacak, buda benden size bir spoiler o zamannn

Görüşmek üzere.

Yüzünüzde beliren ufak bir gülümseme olsa dahi ne olursa olsun onu kaybetmezsiniz umarım, mutlulukla kalınn...



-Beni BENDEN Kurtar-Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon