❉ Yabani| Bölüm 16 ❉

En başından başla
                                    

Ardından siren seslerinin gelmesi ve bizi ayırması.

Kavgacı bir insan hayatım boyunca olmamıştım. Ki bunu yaptığımı amcam duysa inanmazdı. Ona göre çok naif bir kızdım. Ama Çiçek o kavganın içine girerken ben öylece onu izleyemezdim ki.

Bu bana etik gelmiyordu. Etik gelmediği içinde bir anda kendimi bir kavganın içinde ardından karakolda bulmuştum.

Polis memurunun tavrından, Çiçek ve diğerlerinin ilk vukuatı olmadığını anlamam kısa sürmüştü. Çünkü amir, yine siz mi geldiniz? Modundaydı.

Bana bakıp sen yenisin galiba dedi alayla, ardından bana takılma bunlar ile diyerek bir sürü nasihatte bulundu. Çiçek hariç tüm grup bıyık altından sırıtıyordu. Amir bizi hücreye attırdı. Ben ise bu yeri ilk defa gördüğüm için şaşkınlık içerisindeydim.

Sadece filmlerde gördüğüm bir yerdi burası.

Sanki duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Boğazıma elimi bastırırken gözlerim Çiçeğe döndü.

Ellerini yüzüne yapıştırmış, yanındaki kızlar ise onu teselli etmeye çalışıyorlardı.

Yanımızdaki hücrede ise Alex, Kerem ve diğerleri vardı.

Diğer kavga ettiğimiz grup ise kurtulmuştu polis gelmeden kaçarak.

Kenara oturup bende beklemeye koyuldum. Birkaç saattir buradaydık ve ailelerimize haber vereceklerini söylemişti.

Karan burada olduğumu duyduğunda ne tepki verirdi bilmiyordum. Ya da Hazar abi. Ama Karan'ı haklı çıkarmak hoşuma gitmiyordu. Bu beni sinir ediyordu. En doğrucu Davut oydu.

Onu henüz tanımıyordum ve vereceği tepkinin bilinmezliği beni korkutuyordu.

İçeriye gelen polis memuruyla kafamızı hepimiz kaldırdık. O an arkasındaki iki kişiyi farketmek beni şaşırttı. Aslında geleceklerini biliyordum ama bu kadar erken değil.

Ya da ben hazırlıklı olmadığım için gelmelerini birkaç saat daha beklemiyordum.

Karan gözlerini usulca hepimizde gezdirdi ardından bakışları Çiçek ve bende durdu.

Zafer amcanın gözleri ise Çiçekteydi.

Karan onlarla birlikte gelen polis memuruna gitmesini söyledi.

Polis memuru ikiletmeden, peki amirim diyerek gitmişti.

Karan parmaklıklara tutunurken Zafer amca üzgün bir şekilde hepimize baktı. Ardından Alex'e döndü.

"Alex sırf sen aklı selim bir insansın  ve onlara göz kulak oluyorsun diye Çiçeği gönderiyorum. Olanlara bir bak! Ne yani, Çiçeği göndermeyeyim mi, eve mi kapatayım?"

Alex kafasını eğerken Çiçeğin gözleri sulandı.

"Onların suçu yok ki baba, benim yüzümden oldu her şey, onları ben ittim kavgaya."

Bakışları bu sefer Karan'a döndü.

"Aden'in de bir suçu yok abi, ben saçımı tuttuğu için bağırınca dayanamayıp bizi ayırmaya çalıştı kavga ettiğim kızla ."

Sesi yarı ağlamaklıydı. Gerçekten çok üzüldüğü aşikardı.

Alex araya girdi. "Benim suçum Karan, bu olay büyümeden kızları almam gerekirdi. Kendi mekanımda kızları tutukladılar."

YABANİ (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin