"Ne oluyor oğlum burada?" Gözlerimi yavaşça açarken yanımda acıyla inleyen kıza baktım. Saçları yüzüme saçılmıştı. Ama bundan daha önemli bir şey vardı.
Hazar piçi gibi bir sorun. Hazar kapının önünde bizim bu halimize dehşet içerisinde bakarken Aden yorgun gözleriyle kalktı.
Üzerindeki geceliğimsi şey Hazar'a karşı daha açıklanamaz hale sokuyordu bu meseleyi. Dudaklarımdan bir küfür çıktı.
Aden'in üzerine çarşafı çekerken, Hazar dehşet içinde baktı. Kendine geldiğinde ise gözlerini Aden'den çekti. Evde böyle dolaştığını göstermek istemiyordum ama insan istemediği şeylerle sınanmaya mahkum bir mahlukattı. Hazar'ın gözleri yine Aden'i bulduğunda içimde garip bir öfke firar etmişti.
Bunu es geçmeye çabaladım. Asıl mesele bunu kendi başına mı dün akşam giydiğiydi?Alkolik kafa ile farketmemiştim. Aslında bu da değildi asıl mesele. Hazar'a açıklanamaz durumumdu.
Aden yavru bir ceylanın ürkekliği ile Hazar'a bakarken Hazar garip gözler ile bakıyordu. Bu ise beni sinir etmişti. Nedenini bilmiyorum.
Yataktan kalkarken Hazar bana doğru yaklaşıp kaş göz işareti ile dışarı gel dedi bana. Kafamı sallamıştım.
Aden hala korku ile bize bakarken "Kız korkuyor Karan. Gel artık amına koyayım?" Dedi Hazar bu sefer öfke dolu bir sesle.
Aden biraz daha içine çekildi. Eminim şu an Aden psikopat olduğumuzu düşünüyordu. Umrumuzda değildi fakat bizim.
"Dışarı çıkma Aden!" Hazar bana garip bir ifade ile bakarken dışarı çıktı. Ben ise peşinden gidiyordum.
Salonda durmayıp dış kapıya doğru yürüdük. Ardından kendimi onun arabasının içinde buldum.
Evde olduğumuz gibi vahşi birer hayvan şeklinde bakmıyorduk şimdi birbirimize. Niye bu kadar sinirlenmişti bu dalyarak?
"Ne zaman buldun onu?"
"Akşam." Dedim kuru ve soğuk sesle. Yumruklarını sıktı.
"Niye o haldeydiniz Karan?" Sesi bu sefer sert çıkıyordu.
"Hazar, elalemin derdi seni mi gerdi kardeşim. Bak dalgana, ayrıca yanlış bir şey yapmayacağımı sen de biliyorsun?"
Hazar sertçe yüzüme geçirdiğinde elimde olmadan acıyla inledim ardından psikopatça gülümsedim.
"Oğlum seni öldürürüm lan. Duydun mu beni?"
"Eyvallah kardeşim." Elimi kalbimi koyarken küfür etti.
"Niye yanında yatıyordun onun? Ve bulduğunu niye söylemedin?"
Göz ucuyla ona bakarken
"Şimşekten korkuyormuş. Keyfimden değil. Ayrıca çok zor şeyler yaşadı."
Düşünceli bir şekilde dediklerimi tarttı ardından konuşmaya başladı.
"Karan sikerim belanı kardeşim. Zaten her türlü sülaleni bellerim de. O kız bana emanet çünkü."
Dalgın gözlerle baktım. Sanki Yavuz bana da emanet etmemiş, sadece görev ona verilmiş gibi davranıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ (Tamamlandı)
ChickLit* Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, sadece dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kabul edecek kadar cesareti yok...
