Upside down (voltooid)

Part 25

Ik heb haar in jaren niet gezien. Ze was opeens van de aardbodem verdwenen na Highschool. Ellanour was mijn beste vriendinnetje toen ik jonger was. Op mijn achttiende stopte ik met school en sinds dien heb ik haar niet meer gesproken.

sensei Sasaki kijkt me aan "Jij haar kennen?" Ik knik "Zij was mijn beste vriendinnetje" sensei Sasaki knikt "Blijf concentreren" Ik zucht en kijk hem aan. Hij gaat op de grond zitten "Doe mij na" Ik doe hem na en zit naast hem op de grond. Hij sluit zijn ogen "Ogen dicht" Ik doe ze dicht en luister naar zijn stem.

"Wij zijn in Japan. Wij zijn op water. Jij zoekt jou balans en slaagt" Ik glimlach en denk aan die dag. De dag dat ik mijn balans had gevonden met de moeilijkste trap in de karate wereld. Het gevoel dat ik op dat moment had ga ik nooit vergeten. Dat was een gevoel van overwinning.

~

"Het is nu dan eindelijk tijd voor de twee laatste wedstrijden. De finale van de boys en de finale van de girls. ZIJN JULLIE ER KLAAR VOOR?"

Iedereen in het publiek juicht en sensei Sasaki knijpt in mijn schouder.

"De twee wedstrijden waar iedereen op heeft gewacht. We beginnen met de boys" De presentator kijkt naar de scorebord en lacht "En laat me het maar zeggen. DIT WORD ME EEN FINALE" Iedereen gilt weer en ik kijk vragend naar meneer Sasaki. Hij haalt zijn schouders op en we kijken beide dan weer naar de presentator.

"Een groot voor een nieuweling. Zijn eerste toernooi en hij staat direct in de finale. Daverend applaus voor LIAM JONES"

Een loopt een jongeman van mijn leeftijd de mat op. Hij buigt naar de scheidsrechter en blijft dan staan. Ik hoor het publiek rumoerig worden en ik kijk dan weer naar de presentator die grijnst.

"Ik weet wat jullie denken en ik moet eerlijk zijn dat ik er zelf ook niet op kan wachten. Hier komt hij dan. Verdedigt de wereldtitel al 7 jaar lang en ik denk niet dat hij het zomaar weggeeft. Hij is snel, slim en genadeloos. Trainde niet bij een dojo voor een aantal jaar maar is sinds afgelopen jaar bij de Lions geëindigd en we weten allemaal wat daar gebeurd"

"Hier is hij dan: TANNER MARTINEZ"

Ik leg mijn handen op mijn oren door het gegil en ik kijk dan verbaasd naar het vuur dat omhoog geschoten word. sensei Sasaki trekt me weg en we kijken met grote ogen naar de zogeheten Tanner Martinez.

Hij loopt zelfverzekerd de mat op en ik hoor sensei Sasaki geschrokken inademen. Ik kijk hem vragend aan en hij kijkt naar Tanner.

Tanner zijn ogen gaan de zaal rond en eindigen dan bij ons. Als hij sensei Sasaki ziet worden zijn ogen ook groter. Ik volg beide blikken en ze blijven voor een lange tijd naar elkaar kijken. Hoe kennen ze elkaar? Eentje woont in de verenigde staten en de andere in Japan. Hoe kan dit?

Tanner komt dan uit zijn trans en kijkt naar zijn tegenstander. Ze buigen naar elkaar en de scheidsrechter geeft aan dat ze mogen beginnen. Tanner ontwijkt een paar bewegingen en geeft de jongen dan een trap in zijn gezicht. Hij valt pijnlijk op de grond en ik trek een naar gezicht.

Tanner kijkt dan weer naar sensei Sasaki en draait zich dan weer om naar de tegenstander. Wanneer de scheidsrechter aangeeft dat ze weer mogen vechten duurt het geen seconden voordat hij weer op de grond ligt. Hij heeft echt geen genade.

De jongen op de grond schud zijn hoofd en de scheidsrechter knikt. Hij staat op en er komt een rode vlag in het spel. Ik kijk sensei Sasaki vragend aan en hij knikt "Hij heeft gewonnen met knock-out" Mijn ogen worden groter "Maar hoe?" Sensei Sasaki zucht "Met haat"

"Hoe ken je hem? Jullie wonen aan de andere kant van de wereld" sensei Sasaki kijkt mij aan "Mijn vriend hem trainen" "Is zijn trainer jou vriend?" Hij schud zijn hoofd "Mijn vriend dood vorig jaar. Tanner andere trainer nu" Ik kijk naar Tanner en sensei Sasaki kijkt verslagen naar beneden.

"Maar wat is er nu? Waarom bent u zo verdrietig?" "Mijn vriend hem goede pad brengen. Hij niet meer goede pad. Hij veel haat en agressie. Hij is verkeerde pad" Ik kijk hem verbaasd aan "Maar u zegt dat nooit over leerlingen. Hoezo zegt u dat dan nu?"

Senseu Sasaki kijkt me serieus aan "Zijn nieuw trainer ken ik" "Hoe? Hoe kent u zoveel mensen?" Hij kijkt naar de trainer en ik volg zijn blik. Als ik besef wie het is worden mijn ogen groter. De trainer kijkt ons grijnzend aan en ik voel de rillingen door mijn hele lichaam heen gaan. Ik kijk bang naar sensei Sasaki en hij knikt.

"Zijn trainer is uw broertje"