"Σήμερα θα πάμε στο παζάρι. Θέλω να βρω κάτι υφάσματα για να μου ράψουν δύο φορέματα. Βασικά το ένα το άλλο θα το μάθεις σε λίγο. " της έκλεισε το μάτι η μητέρα της, ενω η Βικτόρια κοιτούσε απορημένη.
" Τι εννοείς μητέρα; Δεν καταλαβαίνω." την ρώτησε πίνοντας λίγο από το νερό της, επικεντρόνοντας αμέσως μετά το βλέμμα της στην μητέρα της." Αα, είναι έκπληξη. Είμαι σίγουρη ότι θα χαρείς πολύ. Εξάλλου είσαι αρκετά ώριμη πλέον 20 χρόνων και θα είναι ότι πρέπει σε αυτήν την ηλικία να έχεις πλέον και δικές σου ευθύνες." είπε αρκετά σοβαρή, με την Βικτόρια να μην καταλαβαίνει ακόμη τι ακριβώς εννοεί." Μην με ρωτήσεις ακόμη τι είναι. Ο πατέρας σου μόλις γυρίσει θα κανονιστούν όλα και θα περιμένω να το ανακοινώσουμε μαζί. "είπε ενθουσιασμένη." Αφού ξεκίνησες όλη αυτη την κουβέντα. Δεν θα ήταν σωστό να ξέρω για ποιο πράγμα μιλάς;" παραπονέθηκε στην μητέρα της." Οχι. Θα κάνεις λίγη υπομονή. Άντε τώρα πήγενε να ετοιμαστείς κόρη μου. Θα σε περιμένω έξω στο κήπο. Η άμαξα θα είναι έτοιμη το συντομότερο γιαυτό βιάσου. "δεν την άφησε καλά καλά να τελειώσει το πρωινό της και την σήκωσε από το τραπέζι. "Εντάξει, εντάξει πάω μητέρα. Μην με σπρώχνεις. " ξεφυσιξε και έφυγε απο την τραπεζαρία. Άραγε τι να είναι αυτο που ετοιμάζει η μητέρα της Βικτόριας; Δυστυχώς απο οτι φαίνεται θα κάνει πολύ υπομονή μέχρι να μάθει. Αφού είχε ντυθεί κατέβηκε κάτω και βγήκε έξω στο κήπο για να βρει την μητέρα της. Το γαλάζιο φόρεμα της γυάλιζε υπέροχα στο φως του ήλιου, όπως και καταγάλανα μάτια της. Που σίγουρα όποιος την έβλεπε θα χάνονταν μέσα σε αυτά και θα δεν θα έπερναν το βλέμμα τους απο πάνω της. Γιατί το ποιο σίγουρο ήταν να την ερωτευόντουσαν. "Μητέρα" την φώναξε και γύρισε η μητέρα της. "Ωραία είσαι έτοιμη πάμε λοιπόν." της είπε χαρούμενη και την έπιασε σταυρωτά απο το χέρι με κατεύθυνση την άμαξα.
Από την άλλη πλευρά ο Κάρολος ήθελε πολύ να ξανά δει την Βικτόρια. Από εκείνη την μέρα στην λίμνη που την συνάντησε δεν την ξανά είδε. Έχουν περάσει 3 μέρες και δεν είχε πάει ούτε για λίγο. "Μακάρι να την ξανά δω" μουρμούρισε, κλωτσόντας μια πέτρα ξενερομένος. "Εϊ τι έπαθες;" τον ρώτησε ο Έρικ. Ο Έρικ ήταν από τους ποιο κοντινούς του ανθρώπους. Είναι κολλητοί αλλά ο ένας τον άλλον νιώθουν σαν αδέρφια. Αφού και οι δύο έχουν χάσει τους γονείς τους." Τίποτα είμαι μια χαρά." είπε και καλά αδιάφορα. "Μεγάλε μην μου κρύβεσαι. Σε άκουσα τι είπες." γέλασε κοροϊδευτικά. "Ε αν είναι να γελάς μαζί μου δεν θέλω καθόλου να το συζητήσω." θύμωσε με την συμπεριφορά του. "Ω έλα τώρα. Ότι και να πεις ξέρω ότι στο τέλος θα μου τα ξεστομίσεις όλα. Άντε λέγε τώρα για ποιο κοριτσάκι λες; "του κλείσε το μάτι πονηρά. Ο Κάρολος ξεφύσιξε και ξεκίνησε να του λέει την ιστορία το πως είδε την Βικτόρια. "Ξέρεις..Ένιωσα πολύ περίεργα όταν την είδα. Ιδικά όταν έφυγε. Δεν ξέρω σαν.. Σαν κάτι να με τράβαγε σε αυτήν. Παρόλο που την ξέρω μόνο λίγα λεπτά. Σαν να έπρεπε να την ακολουθήσω." είπε ειλικρινά χωρίς να καταλαβαίνει το λόγο που το ένιωθε αυτό. "Θέλω να την ξανά δω. " μαρτυρισε." Εύχομαι φίλε να την ξανά δεις πραγματικά. Αλλά μην ανησυχείς είμαι σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα γίνει. "του είπε πιάνοντας τον ώμο του." Ξέρεις κάτι;"είπε κάπως σκεπτικός ο Έρικ. Ο Κάρολος σήκωσε το βλέμμα πάνω του και απλά περίμενε να συνεχίσει. "Να.. Σκεφτόμουν μήπως θα ήταν καλύτερο να φύγουμε από αυτο το χωριό. Ξέρεις να ξεκινήσουμε απο το μηδέν. Εδώ πέρα είναι όλες οι αναμνήσεις από της οικογένειες μας που πραγματικά.. Εμένα με πονάνε πολύ και... Δεν αντέχω. Θέλω να ξεχάσω. Αυτό το μέρος με βασανίζει. "είπε στεναχωρημενος ο Έρικ." Έχεις δίκιο "απάντησε ο Κάρολος και ο φίλος του σήκωσε το κεφάλι του με το βλέμμα του να βγάζει προς τα έξω τόσο πόνο.
" Και εγώ νιώθω το ίδιο. Γιαυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σου " του χαμογέλασε πίκρα σκεπτόμενος της στιγμές με τους γονείς του. Έτριψε λίγο το κεφάλι του και προσπάθησε να σταματήσει να τα σκέφτεται. "Ξέρω ένα πολύ καλό χωριό που μόνο καλά λόγια έχω ακούσει. Είμαι σίγουρος ότι εκεί θα ζήσουμε καλά. " ξεκίνησε να του εξηγεί για το χωριό και το που ακριβώς εννοούσε και πήγαν να μαζέψουν τα πράγματα τους από το παλιό τους σπίτι. "Έχουμε μόνο αυτές της προμήθειες "του έδειξε δύο κονσέρβες." θα κάνουμε όσο ποιο πολύ υπομονή μπορούμε. Σου υπόσχομαι ότι εκεί θα βρούμε κάτι καλό και δεν θα ζήσουμε όπως τώρα. Μέσα στην φτώχεια. Εκεί... Δεν θα έχουμε δύο κονσέρβες θα έχουμε άφθονο φαγητό. Να είσαι σίγουρος "προσπάθησε να τον ενθαρρύνει. "Έχεις δίκιο. Πάμε "απάντησε ο Έρικ και φύγανε από το σπίτι όπου έμεναν.
" ΤΙ; "αναφώνησε ο Έρικ" Εμείς μέχρι να πάμε εκεί θα έχουν περάσει δυο μέρες σίγουρα. " είπε ξενερομένος." Δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς πρέπει να το πάμε περπατόντας. Έχεις καλύτερη ιδέα; "είπε ειρωνικά ο Κάρολος και ο Έρικ κοίταξε πονηρά. "Αν έχω λέει; "χαμογέλασε κοιτώντας δίπλα στον γέρο όπου υπήρχαν κάτι άλογα, που απο ότι φαινόταν τα πουλούσε. Ο Κάρολος κοίταξε στο σημείο αυτό και έπιασε το κεφάλι του απεγνωσμένος." Θεέ μου συγχώρα με που θα γίνω και κλέφτης για αυτόν τον άνθρωπο" είπε απελπιστικά.
Αφού καταστρώσανε το σχέδιο πήραν της θέσεις τους. "Ωωω το πόδι μου." φώναξε ο Έρικ κάνοντας πως έπεσε κάτω χτυπώντας στο ξύλο πολύ δυνατά. "Παιδί μου είσαι καλά;" Ο καημένος ο γέρος έτρεξε δίπλα του όσο ποιο γρήγορα μπορούσε για να τον βοηθήσει. "Όχι παππού δεν είμαι καλά παίζει να στραμπουλιξα το πόδι μου "συνέχισε το θέατρο αυτός. Την ίδια στιγμή ο Κάρολος προσπαθούσε να πλησιάσει τα άλογα όσο ποιο ήρεμα μπορεί για να μην τα τρομάξει. Λίγο έμεινε να τα φτάσει και να αρπάξει ένα. Καταλάθος όμως για κακή του τύχη πάτησε το πόδι ενός αλόγου. Με αποτέλεσμα να τρομάξουν και να αρχίζουν να φωνάζουν. Ο γέρος γύρισε να κοιτάξει απορημένος και είδε τον Κάρολος να προσπαθεί να του κλέψει ένα από τα άλογα του. "Ει, τι νομίζεις πως κάνεις εκεί;" φώναξε ο γέρος και έτρεξε προς τα άλογα του. "ΠΑΠΠΟΎ ΜΗΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΠΕΘΑΙΝΩ" Φώναξε ο Έρικ αγχωμένος μη ξέροντας πως να τον κάνει να γυρίσει. Αφού δεν είδε αποτέλεσμα σηκώθηκε από το πάτωμα και ξεκίνησε μα τρέχει. Αφού ο Κάρολος ανέβηκε στο άλογο και πήρε φορά για να φύγει. "ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ. ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΈΦΤΕΣ "Φώναξε ο παππούς μα τα δύο αγόρια είχαν εξαφανιστεί ήδη.
