“วันนี้ไปรถฉันแล้วกัน” เขาพูดพร้อมกับวางหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่ลงบนโต๊ะ
ไม่รู้ว่าเพราะฉันนอนไม่พอหรือเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย วันนี้ฉันเห็นเขาเป็นผู้ชายที่ดูเท่ห์มาก ๆ ท่านั่งไขว้ห้างโชวขายาว ๆ กับท่าทางการอ่านหนังสือพิมพ์ของเขามันช่างดูดีน่ามองจนไม่อยากจะละสายตาไปเลย
เมื่อไหร่กันนะที่ฉันเริ่มมีความคิดประหลาด ๆ แบบนี้ เหมือนกับว่าฉันกำลังหลงอยู่ในวังวนอะไรสักอย่างที่เขาเป็นคนสร้างขึ้น ทุกอย่างที่เป็นโลกันต์มันช่างเพอร์เฟคไปหมด ถ้าฉันยังเป็นแบบนี้ต่อไปก็เท่ากับว่าฉันติดกับเขานะสิ….แทนที่ฉันจะเป็นคนคุมเกม กลับกลายเป็นฉันถูกคุมแทน มันไม่ใช่หรือเปล่าแพรลีน!!
ในหัวสมองนายโลกันต์คนเย็นชากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ สิ่งที่เขาทำมันคือการเอาคืนจริงหรอ?! หรือเขาแค่ฟอร์มไปงั้น ๆ การจูบใครสักคนมันเป็นเรื่องง่ายขนาดนั้น? แม้ฉันเองจะเป็นพวกชอบยั่วยวนแต่ก็ไม่เคยปล่อยให้เกินเลยกันมากกว่ากอด ส่วนใหญ่เป็นฉันมากกว่าที่สัมผัสคนอื่นพอโดนสัมผัสกลับฉันจะถอยห่างออกมาทันที ไม่รู้สิแบบว่าการจะทำอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้นมันต้องรู้สึกดีต่อกัน……
หรือสำหรับตานั่นแล้วการจูบใครสักคนเป็นเรื่องธรรมดามาก?! เหมือนที่ยัยมารีนเคยบอกเดี๋ยวนี้คนไม่รู้จักกันยังจูบกันได้เลยถ้าต่างฝ่ายต่างพอใจ แต่ประเด็นคือเขาไม่ได้พอใจฉัน สิ่งที่ทำแค่ต้องการแกล้งให้ฉันหัวปั่นซึ่งเขาก็ทำสำเร็จ แต่ฉันไม่ยอมให้เขาเป็นผู้กระทำฝ่ายเดียวหรอกนะ!! เกมนี้ฉันเป็นคนสร้างขึ้นฉันก็ควรจะเป็นฝ่ายคุมเกมสิถึงนะถูก!!
คณะนิเทศศาสตร์
“ไม่ลงหรือไง?” เพราะฉันมัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยตลอดทางจนไม่รู้ว่ามาถึงหน้าคณะแล้ว
أنت تقرأ
Rose Lady ปฏิบัติการสุดเซ็กซี่ ขยี้ใจหนุ่มเย็นชา
العاطفيةพราะเขาเย็นชากับสาวสวยอย่างฉันได้ลงคอ ปฏิบัติการอ่อยว่าที่หมอจึงเกิดขึ้น ให้มันรู้กันไปสิว่าเขาจะทนได้สักกี่น้ำ ขึ้นชื่อว่า 'แพรลีน' แล้วละก็ ความแซ่บความฮอตร้อนเต็มพิกัด แต่ไม่รู้งานนี้ ใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายหลงกล!!
บทที่ 8 คนคุ้นเคยที่ไม่อยากเห็น
ابدأ من البداية
