Wachten

28 7 4
                                    

Woede flikkert in mijn ogen
Mijn handen ballen zich tot vuisten
Een wanhopige kreet verlaat mijn mond
'Het is nooit te laat
Nog tijd genoeg
Het lukt me wel
Straks is evengoed'
Hou ik mezelf altijd voor
Maar hoeveel langer wil ik dan nog wachten
Hoeveel langer zal ik dit nog rekken
Totdat het besef eindelijk doorsijpelt
Dat uitstellen nooit een optie is geweest

Zwevend in gedachtenOnde as histórias ganham vida. Descobre agora