Close Your Eyes

Κεφάλαιο 26

"Τουλάχιστον τώρα έχει σταματήσει να γκρινιάζεις" λέει όταν σταματάμε για να πάρουμε ανάσα και τον χτυπάω στο μπράτσο. "Μην πας ξανά μέσα" ψιθυρίζει μετά από λίγα λεπτά ησυχίας.

"Και που θα πάμε; Τα παιδιά θα μας ψάχνουν" τον ρωτάω ενώ φοράω το μπουφάν μου γιατί όσο να πεις ένα κρύο το'χει.

"Στείλε μήνυμα στην Έλενα και πες της ότι θα είμαστε μαζί για να μην μας ψάχνουν"προτείνει και πιάνω το κινητό στα χέρια μου αλλά τελευταία στιγμή σταματάω.

"Η Βάσω; Κοίτα Στέφανε αν τα έχετε εγώ δεν κ-" διακόπτει την πρόταση μου δίνοντας μου ένα παθιασμένο φιλί και γουρλώνω τα μάτια μου.

"Όταν ζηλεύεις παίρνεις κάτι πολύ χαριτωμένες εκφράσεις" μου λέει πειράζοντας την μύτη μου και τον αγριοκοιτάζω.

Να σου δώσω μια σφαλιάρα να σου πω εγώ.
Πουτανάκι της κακιάς ώρας.

"Στέφανε..."γκρινιάζω ενοχλημένη που δεν μου απαντάει. Δεν γίνομαι τρίτο πρόσωπο με καμία παναγία.

"Δεν τα έχω μαζί της, ευχαριστημένη; Απλά μου κολλάει και το εκμεταλλεύτηκα λίγο για να σε κάνω να ζηλεψεις"

ΤΙ ΠΡΆΓΜΑ;
ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΖΗΛΈΨΩ;

"Και νομίζω κατάφερα τον σκοπό μου" ψιθυρίζει με ένα πλατύ χαμόγελο.

"Δεν ζήλεψα" του απαντάω απαξιωτικά αλλά με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι.

"Και η γη είναι όντως τετράγωνη"με ειρωνεύεται.

Και γιατί να μην είναι;
Όλα είναι πιθανά σε αυτή τη ζωή.

Ξεφυσάω και στέλνω μήνυμα στην Έλενα πως θα είμαι με τον Στέφανο για το υπόλοιπο της βραδιάς.
Η απάντηση της δεν αργεί να έρθει και καθώς την διαβάζω χαχανίζω.

Από Έλενα:

Το φαντάστηκα ότι θα είστε μαζί. Καλά να περάσετε και αύριο θα μου τα πεις όλα με πολλές πολλές ΠΑΡΑ πολλές λεπτομέρειες:) Καλή Χρονιά κοριτσάρα και καλά να περάσεις!

"Γιατί χασκογελάς;Τι σου απάντησε;" με ρωτάει η κατίνα και ρολλάρω τα μάτια μου.

"Αυτά είναι θέματα μόνο για κορίτσια" του απαντάω με ανωτερότητα.

"Καλά καλά, την κάνουμε από εδώ;" γνέφω καταφατικά. Απλά τον ακολουθώ. Το πολύ πολύ να του σπάσω τα νεύρα και να με πετάξει σε κανέναν γκρεμό.

Ένα ηλίθιο χαμόγελο χαραζέται στο πρόσωπο μου όταν πιάνει το χέρι μου καθώς περπατάμε.

Ααα καλά, εγώ είμαι όντως κολλημένη και δεν το ξέρω.

"Που πάμε;"

"Κάπου πιο ήσυχα" μου απαντάει και τότε οι υποψίες μου ότι θέλει να με σκοτώσει επιβεβαιωνονται "Όχι δεν θα σε σκοτώσω" συνεχίζει σα να διάβασε την σκέψη μου και ψιλό γελάω.

"Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;"

"Ναι"

"Γιατί σε όλους δείχνεις ότι είσαι σκληρός; Εννοώ υπήρξαν πολλές στιγμές που ήμασταν μαζί όπως τώρα...που ξέρεις είσαι χαλαρός, ήρεμος, ευγενικός και πραγματικά μ'αρεσει να σε βλέπω έτσι"τονίζω την λέξη ευγενικός καθώς έχει υπάρξει γουρούνι και αξεστος.

"Τότε θα φροντίσω να είμαι περισσότερο έτσι"απαντάει δα να θέλει να αποφύγει την ερώτηση που του έκανα αλλά και εγώ δεν το συνεχίζω γιατί αν το δούμε λογικά το θέμα...Μας έχετε φανταστεί να συζητάμε για κάτι και να έχουμε διαφορετικές απόψεις;

Ξέρετε που θα οδηγούσε αυτό έτσι;
Οπότε...αφήστε το καλύτερα τώρα που τα έχουμε βρει κάπως.

"Ας κάτσουμε εδώ" μου λέει όταν φτάνουμε σε ένα πάρκο και μου δείχνει κάτι παγκάκια.

Ανασηκώνω τους ώμους μου ως ένδειξη ότι δεν έχω θέμα. Κατεβάζω λίγο το φόρεμα γιατί προφανώς και είχε σηκωθεί!

"Στέφανε ε-εμείς τ-τ-τώρα τι-τι είμαστε;" τον ρωτάω και η αυτοπεποίθηση που είχα, έχει εξαφανιστεί.

Τραυλιζω κιόλας.
Τέλεια.

"Ε-εσύ τι-τι θες να ει-ει-είμαστε;" με ρωτάει κοροϊδευτικά και αισθάνομαι τα μάγουλα μου να γίνονται κόκκινα.

"Μην με κοροϊδεύεις!"

Σέρνει τον εαυτό του πιο κοντά μου στο παγκάκι και περνάει το χέρι του γύρω μου. Πριν προλάβω να αντιδράσω, τα χείλη του με ακουμπάνε τα δικά μου και με φιλάει.
Δαγκώνει το κάτω χείλος μου και ένας μικρός αναστεναγμός μου ξεφεύγει.

Οο θεέ μου ντροπή απ'την πρώτη μέρα.

"Νομίζω ότι μετά από αυτό πήρες την απάντηση σου" ψιθυρίζει ενώ χαϊδεύει το μάγουλο μου και ξανά ορμάει πάνω στα χείλη μου.

-oliaaaa