SUPERSTAR

7.Bölüm

Aslında,yazmak ve yazmamak arasında kaldım.
Ama düşündüm,"Neden hayal gücümü bir acı ile yarıda bırakayım? Her ne kadar büyük bir acı olsa da?"
Ve bu yüzden yazmaya karar verdim. Bu Zayn ve o Zayn bambaşka kişiler zaten. Tek bağları,isimleri ve görünüşleri *yine saçmaladım*
Her neyse,okunma sayısı bölümler ilerledikçe düşüyor anskdk hani bunu hatırlatayım dedim bbdndbf Teşeke

Aynada kendime baktım. Olmuştu işte. Koyu mavi sade,güzel bir elbise giymiştim.
Kapıya iki kere vurulduğunda durdum. Eğer Charlie beni böyle görecek olursa tamamen biterdim.
İçeri Zayn girdiğinde büyük bir rahatlamayla nefesimi dışarı verdim.
Siyah bir pantolon,siyah bir tişört ve deri ceket giymişti. Ayağındaki botlar ve açık bıraktığı uzun -pek uzun sayılmasa da- saçları gerçekten güzel bir görüntü oluşturuyordu.
"Hazır mısın?"
"Programdan sonra öleceğiz Zayn."
Yavaşça güldü. "Charlie bir şey yapamayacak."
"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"
Ceketinin yakalarını düzeltirken "Ben Zayn Malik'im."dedi.
Göz devirmekten kendimi alıkoyamadım. "İçindeki şu" belli belirsiz havada tırnak işareti yaptım "iyi çocuğu bana da göstersen,aslında iyi anlaşabiliriz Zayn."
"Bence biz zaten iyi anlaşıyoruz Emily."
Güldüm. "Şaka ediyor olmalısın. Bir saat içinde en az 3 kere kavga ediyoruz."
Deri koltuğa oturup bir bacağını diğer bacağının üstüne atarken "O kadar çok mu?"dedi.
Yüzümdeki iğrenç makyajı silmeye çalıştım. "Evet." daha iyi gözüküyordum. "Evet o kadar çok."
"Yarım saat kaldı."
"Sıradan bir program Zayn. Büyütme." içten içe kendimi yiyordum.
"Psikopat ve program sırasında bize işkence planları yapacağına emin olduğumuz bir yönetmenimiz olmasaydı evet,büyütmezdim." Hani o Zayn Malik'ti. Charlie bir şey yapmayacaktı?
"Hayran yapımı hikayelerin seri katili Zayn Malik korkuyor."
"Benim hikayelerimi mi okuyorsun? Tanrım,Emily!" Kahkaha atıyordu.
"Hayır. Öyle bir şey söylemedim."
Tabii ki okumuyordum.
Düzenli olarak.
"Peki. Bayan Boods."
"Elindeki en iyi silah bu değil mi? Soyadımla ilgili esprilerin." elimdekileri bırakıp ona dönmüştüm.
Güldü. "Hayır."
"Harry de sen de bu esprileri yaptığınızda fazla sinirbozucu oluyorsunuz."
"Harry'nin sinirbozucu olduğu fikrine katılıyorum. Ama ben değilim."
"En iyi arkadaşın hakkında böyle konuşmamalısın."
Sonunda bana bakmaya tenezzül etmişti. "En yakın arkadaşım Liam."
"Ah,hadi ama. Bu kadar nankör olamazsın. Harry her gün seni ziyarete geliyor. Liam ise ayda bir kere falan."
"Bu kadar saf olamazsın." Kahkaha attı. "Harry benim için değil,senin için geliyor."
Bunu farkındaydım ama yine de sıradan bir şeymiş gibi söylemesi rahatsız ediciydi. Aslında sıradışı bir şey de değildi. Bir adamın bir kadından hoşlanması normaldi değil mi?
"Yine de bu Liam'ın seni boşladığı gerçeğini değiştirmez."
"İnsanlar birlikte yaşadıkları kişilerin iş yerlerine gelmez. Üstelik yaşadığı kişi ünlü bir oyuncuysa."
"Neden bu birlikte olduğunuz hissini verdi?" beynime dolan düşüncelerle gözlerimi kocaman açarak yanına oturdum. "Yoksa siz-"
"Hayır. Emily saçmalama. Tamamen düzüm."
Koltuktan kalkıp yüzümdekileri silmeye devam ettim. "Ne yapıyorsun Emily?"
"Yüzümdeki bu katmanı çıkartmaya çalışıyorum."
Karşımdaki aynadan ona baktım. Gülerek kafasını iki yana sallarken ayağa kalktı.
Yanıma gelip elimdeki pamuğu aldı. Masadaki su şişesini alıp pamuğa biraz döktü. Yaklaşıp çenemi tuttu ve yüzümü silmeye başladı. "Zayn?"
Gözlerini silmeye çalıştığı yerden ayırmadan "Ne?"dedi.
"Ne yapıyorsun?"
Bir an gözlerime baktı. "Yapmaya çalıştığın şeyi?"
Göz devirdim. "Geç kalacağız." gözleri arkamdaki duvarda gezindi. Muhtemelen saat arıyordu.
"Zamanımız var."
"Her an birisi gelebilir. Özellikle Charlie."
Yüzümü silmeye devam ederken güldü. "Ondan bu kadar korktuğunu bilmiyordum."
"Korkmuyorum."
Bir şey söylemedi. Sadece işine devam etti. Yüzünü buruşturarak "Tanrım! Ne kadar sürmüşsün."
Gözlerimi devirirken "Ben değil Jenna sürüyor."dedim.
"Tamam,bir şey söylemedim." alnıma biraz daha bastırdı. "Ve işte bitti."
Aynaya döndüm. "Artık kendi ten rengimi görebiliyorum. Tanrı'ya şükranlarımı sunmalıyım. Ya da sana.. Tanrı yeterince şükrana sahip."
"Hiçbir zaman Tanrı'nın yüceliğine yetmeyecekler. O sonsuz. Unuttun mu?"
"Program ne zaman başlayacak?"
"Sanırım 7 dakika var."
"Ve bizi hala çağırmadılar mı?"
"Geç çıkacağız Emy."
"Doğru. Sadece.. gerginim."
Masadan uzaklaşarak eski yerine,eski pozisyonuna geçti.
Zayn Malik tuhaf bir insandı işte. Gizemli olmayı severdi,çünkü o zaman insanlar onun peşinden koşuyorlardı. Dizi ilk başladığında koca esmer bir ego yığını olarak görmüştüm onu. Ama içinde bir kalp var. Bunu göstermeyi sevmiyor,bana.
"Rahatla Bett."
Bana ilk defa ikinci adımla hitap ediyordu.
"Peki Jawadd."
Gülümsedi. "İyi bir kızsın Boods."
"Tam bir bok torbasısın Malik."
Bir minderi kucağına aldı ve onunla oynamaya başladı. "Kardeşimde bunu bana söylerdi. Ki komik olan o da bir Malik."
"Aileni mi özledin Zayn?"
Gözlerini bana dikti. Uzun kirpikleri titreşirken ve yanağının içini kemirirken sevimli bir anaokulu çocuğuna benzemişti. "Sanırım."