ထိုသို့ပြောသောကြောင့် ကုကုစိတ်ဆိုးသွားပြီး Tae အား
" ရှင့်အိမ်ဆိုပြီးကျမကိုလာထိန်းချုပ်ဖို့မစဥ်းစားနဲ့ ရှင်မြဲမြဲမှတ်ထားကျမကအညှာလွယ်မှာမဟုတ်ဘူး "
" ဘာလား မင်းဘာပြောနေတာလဲ "
" ရှင်ဘဲဒါရှင့်အိမ်ဘယ်လိုလုပ်လုပ်ဆို "
" အ့ဒါမင်းကစိတ်ဆိုးတယ်ပေါ့ "
" စိတ်မဆိုးပါဘူး ရှင့်အိမ်ဘဲ "
" အေ့စိတ်ဆိုးလဲမတက်နိုင်ဘူး ငါ့အိမ်မို့လို့ ငါ့အိမ်ပြောတာဘာဖြစ်လဲ "
" တော်တော်မာန်တက်နေတယ်ပေါ့ "
" အွန်ဟွန်း😒😒 "
ကုကု သည် Tae အားမျက်စောင်းထိုးကာ အပြင်ထွက် မည်လိုလိုနှင့် Tae ၏ဘောအားပြေးကန်လေ၏
" အားးးးး ဂျပုမ မင်း အားး "
" ကျမကိုလာမကြောနဲ့ ဟွမ့်😠😠 "
Tae အားအခန်းထဲမှဆွဲထုတ်လေ၏
" မင်းတွေ့ဦးမယ် "
" လာစမ်းပါအခုတွေ့မယ် "
" အားးနာလိုက်တာ ငါဟာတစ်ခုခုဖြစ်ရင်
မင်းအသေဘဲ "
" ဟွမ့် နားြငီးတယ်လာမပြောနဲ့ "
Tae သည်အခန်းထဲပြန်ကာ သူ၏ဘောအားကိုင်ကာ
" ဒီဂျပုမမလွယ်ဘူးလက်စားချေရမယ်
အားလားလား နားနေမှဘဲ ငါ့ညီလေး
ကြေသွားပြီးလားမသိ😭😭 ညနေကျတွေ့မယ်ဂျပုမ အားလားလား😑 "
ကုကုသည်သူမလုပ်ရပ်ကြောင့်သူမပျော်နေလေ၏
" ဘဝင်ကြောင်တဲ့သူနည်းတောင်ကောင်းသေးတယ် ဟွမ့် "
ဤသို့ဖြင့် ညနေပိုင်းသို့ရောက်သော်
ကုကုသည် ေရချိုးပြီး သပတ်ပတ်ထားလေ၏ အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်သော်
" အမလေး ရှင် ဘာလာလုပ်ပြန်ပြီးလဲ
ထပ်ထိချင်လို့လား😒😒 "
" မင်းကိုလက်စားချေမလို့ 😒😒 "
" ရီရလိုက်တာ😂😂😂လက်စားချေမလို့တဲ့ကျမအူတက်😂😂 "
Tae သည် သူမအနားတစ်ဖြည်းဖြည်းကပ်လာပြီး
Part-5
Start from the beginning
